الصواعق المحرقة ده‌ها حديث با موضوع مهدويّت آورده است‌[1] و متقى هندى در كتاب‌ كنز العمّال‌ در بابى با عنوان «خروج المهدى» 58 حديث از منابع مختلف حديثى ذكر كرده است.[2]

اما از دسته دوم، يعنى كتبى كه بزرگان اهل سنّت به طور مستقل در موضوع مهدويّت نگاشته‌اند، مى‌توان به كتاب‌ اربعون حديث‌ ابو نعيم اصفهانى اشاره كرد. البته اصل اين كتاب اكنون در دسترس نيست؛ ولى روايات آن در كتاب‌هاى بعد از وى مانند العرف الوردى فى أخبار المهدى‌ اثر جلال الدين سيوطى ثبت و ضبط شده است.

ابونعيم دو كتاب ديگر هم با نام‌هاى‌ مناقب المهدى‌ و صفة المهدى‌ داشته كه مانند كتاب نخست مفقود شده‌اند و تنها از طريق منابع بعدى مى‌توان به رواياتش دست يافت.

كتاب‌ البيان فى اخبار صاحب الزمان‌ اثر گنجى شافعى نيز از ديگر آثار مستقل اهل سنّت در اين زمينه به شمار مى‌رود. اين كتاب در 25 باب تنظيم شده و 71 حديث را در بر دارد. نويسنده در باب 25 اين كتاب، در دفاع از امكان زنده بودن امام مهدى عليه السلام مى‌گويد: «هيچ امتناعى در بقاى مهدى وجود ندارد. به دليل اين كه عيسى و الياس و خضر نيز، كه از اولياى خدايند، زنده‌اند».[3]

ديگر كتاب مستقل در اين زمينه، عقد الدرر فى أخبار المنتظر نوشته يوسف بن يحيى مَقدسى شافعى است. اين كتاب از نظر جامعيت و گستردگى در نوع خود كم‌نظير است.[4]

محدث و مفسر بزرگ اهل سنّت، جلال الدين سيوطى نيز دويست حديث از احاديث مهدويّت را در رساله‌اى با عنوان «العرف الوردى فى أخبار المهدى» گرد

[1]. الصواعق المحرقه: ص 163 به بعد.

[2]. كنزالعمّال: ج 14 ص 261.

[3]. كفاية الطالب( البيان فى اخبار صاحب الزمان): ص 474.

[4]. گفتنى است سه قرن پس از وى، شيخ مرعى بن يوسف الكرمى المَقدسى، شيخ حنبلى الأزهر، كتاب فوائد فرائد الفكر فى الإمام المهدى المنتظر را نگاشت كه آن هم كتابى برجسته و كم نظير در جهان اهل سنّت است.