اصولا شخصيت آدمى به اين است كه توانمندى پيدا كند تا نگذارد تمايلات، به نابه‌هنجارى‌ها (بويژه نابه‌هنجارى‌هاى جنسى) تبديل شود. امام على عليه السّلام مى‌فرمايد:

ردع الشّهوة و الغضب جهاد النّبلاء.[1]

كوشش افراد نجيب و باشخصيت، اين است كه خود را از تمايلات شهوى و غضبى، بازدارند.

نيز مى‌فرمايد:

مجاهدة النّفس شيمة النّبلاء.[2]

روش افراد باشخصيت، اين است كه با تمايلات نفسانى نابه‌جا، مبارزه كنند.

در جوامع مختلف، همواره نيروهاى كنترل‌كننده فراوانى وجود دارند كه سعى در كنترل افراد منحرف و خطاكار مى‌كنند. حال بايد ديد كه از ديدگاه اسلامى، چه راه‌هايى براى پيشگيرى از وقوع نابه‌هنجارى‌هاى جنسى ارائه شده و چگونه افراد منحرف، كنترل مى‌شوند تا انحرافات جنسى، به افراد ديگر منتقل نشود و انحرافى به وقوع نپيوندد.

اجراى شيوه‌هاى تربيت جنسى در دوره‌هاى رشد آدمى و كنترل عوامل انحراف، از مؤثرترين روش‌هاى پيشگيرى از انحرافات جنسى است كه چون پيش از اين، در بخش دوم و فصل قبلى بدانها پرداخته شد، در اين‌جا صرفا اشاره‌اى به آنها مى‌كنيم و سپس برخى از شيوه‌هاى كاربردى‌اى را كه در متون حديثى به آنها پرداخته شده، مى‌آوريم:

الف- اجراى شيوه‌هاى تربيت جنسى‌

از پيامدهاى مهم اجراى صحيح شيوه‌هاى تربيت جنسى- كه در بخش دوم كتاب مطرح گرديد- اين است كه افراد، به نابه‌هنجارى‌هاى جنسى، كمتر مبتلا مى‌شوند. از اين‌رو، مهم‌ترين شيوه پيشگيرى از رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى، «تربيت صحيح‌

[1]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 89؛ عيون الحكم و المواعظ، ص 270.

[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 6، ص 124؛ ميزان الحكمة، ج 2، ص 850.