نيست؛ امّا با اين‌حال نمى‌توان نقش خانواده را انكار كرد. خانواده، با رفتار خود بر شخصيت و به‌هنجارى و يا نابه‌هنجارى كودك تأثير مى‌گذارد. مى‌توان گفت كه مهم‌ترين و تعيين‌كننده‌ترين عامل در ايجاد انحراف جنسى، نوع رفتار والدين با كودك است. بى‌توجّهى والدين نسبت به نيازهاى كودكان يا ابتلاى آنها به انواع بيمارى‌ها و نابه‌هنجارى‌ها، زمينه را براى ابتلاى فرزندانشان به انواع نابه‌هنجارى‌ها (از جمله انحرافات جنسى) فراهم مى‌كند.

1. كمبود محبّت‌

در بررسى انحرافات جنسى در فصل گذشته، مشخص شد كه شيوع انحرافات در بين مردان، نسبت به زنان، بيشتر بود. تقريبا بيشتر اختلالات و نابه‌هنجارى‌ها ويژه مردان بود و آنهايى كه مشترك بودند، ميزان مردان مبتلا، بيش از زنان بود (جز در بين مازوخيست‌ها). به راستى، علّت ابتلاى مردان به اين انحرافات چيست؟ شايد يكى از علل مهم آن، وجود اين نگرش غلط است كه دختران، بيش از پسران، به محبّت نيازمندند يا از آن بدتر، اگر به پسران محبّت كنيم، لوس و زن‌صفت بار مى‌آيند و نمى‌توانند در زندگى آينده، مسئوليت خانواده را بر دوش كشند.

پسربچّه‌اى كه مى‌بيند مادر (عشق نخستين او) مدام خواهر او را نوازش مى‌كند، مى‌بوسد، به سر و وضعش مى‌رسد و سخنان محبّت‌آميز نثار او مى‌كند، امّا هروقت كه خودش مى‌خواهد به مادر نزديك شود، مادر، او را از خود مى‌راند، احساس كمبود مى‌كند، احساس انزوا مى‌كند و احساس خشم و نفرت شديد نسبت به خواهر مى‌كند. در مواردى نيز نسبت به مادر، اعتماد به نفس خود را در برخورد با جنس مخالف، از دست مى‌دهد و احساس مى‌كند كه به هيچ‌وجه، ديگر قادر نيست توجّه جنس مخالف را به‌طور طبيعى جلب كند يا با آنها رابطه به‌هنجار داشته باشد. لذا دست به انواع رفتارهاى انحرافى مى‌زند كه بسته به تجارب و شرايط، ممكن است كه نوع آن فرق كند. عدّه‌اى براى فرار از روابط ظالمانه بيرون، به تنهايى و انزوا پناه مى‌برند و كم‌كم از بدن خود لذّت مى‌برند و استمنا را بهترين راه براى ارضاى خود