مبتلا مى‌شوند. علاوه بر اين‌كه پيامدهاى پزشكى آن نيز مشكلات فراوان روانى، برايشان فراهم مى‌سازد.

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله باتوجّه به عوارض اين موقعيت، به صورت روشن، زوجين را از آميزش در چنين شرايطى بازداشته و مى‌فرمايد:

لا يجامعنّ أحدكم و به حقن من خلأ فإنّه يكون منه البواسير و لا يجامعنّ أحدكم و به حقن من بول، فإنّه يكون منه النّواصير.[1]

هرگز نبايد هيچ‌يك از شما درحالى‌كه غايط داريد، به آميزش بپردازيد. به درستى كه گرفتار بيمارى بواسير مى‌شويد و هرگز نبايد هيچ‌يك از شما درحالى كه ادرار دارد، به نزديكى بپردازد. به درستى كه گرفتار بيمارى‌هاى مجارى رگ‌هاى خونى در اطراف چشم، لثه دندان و حوالى مقعد مى‌شويد.[2]

دوم. خوددارى از صحبت غيرعاشقانه به هنگام آميزش‌

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

لا تتكلّم عند الجماع، فإنّه إن قضى بينكما ولد لا يؤمن أن يكون أخرس.[3]

هنگام نزديكى كردن، حرف نزن كه اگر فرزندى از تو به وجود آيد، ممكن است لال شود.

منظور از صحبت كردن هنگام آميزش، صحبت‌هاى معمولى‌اى است كه ذهن زوجين را از لذّت جنسى، به امور ديگر معطوف مى‌سازد و مانع رسيدن آنها به اوج لذّت مى‌شود. وگرنه، تحريك و از جمله صحبت‌هاى عاشقانه، نه‌تنها اشكالى ندارد، بلكه همان‌طور كه پيش از اين گفته شد، به آن توصيه هم شده است.

سوم. خوددارى از آميزش درحال جنابت‌

اگر مرد، پيش از آميزش، محتلم شده باشد، بهتر است كه ابتدا غسل كند و سپس با

[1]. كنز العمّال، ج 16، ص 355، ح 44902.

[2]. بواسير و نواصير، باتوجه به آنچه در لسان العرب، ج 4 ص 59، و ج 5، ص 205 آمده، معنا شده است.

[3]. الأمالى، صدوق، ص 663؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 552؛ مكارم الأخلاق، ص 209.