اهميّت بيشترى پيدا مى‌كنند و انسان، نسبت به نيازهاى ديگر، يا بى‌توجّه مى‌شود يا قدرت تحمّل او نسبت به فقدان عدم ارضاى آنها بيشتر مى‌شود.

نيازهاى مهم يك نوجوان فراوان‌اند؛ امّا از مجموع ويژگى‌هاى روانى و نيازهاى عاطفى در دوره نوجوانى، آنچه در امر تربيت جنسى، بيش از همه اهميّت پيدا مى‌كند، «نياز جنسى» است.

نياز جنسى در نوجوانى، فكر نوجوانان را زياد به خود مشغول مى‌سازد؛ زيرا آنها احساس نياز، به همراه احساس توانايى براى عمل جنسى را دارا شده‌اند. و تحريكات فراوانى، انگيزه و خواسته‌هاى جنسى را در آنان تشديد مى‌كند. اين نياز، چه‌بسا بحرانى را براى آنان پديد مى‌آورد كه زمينه مهم‌ترين نگرانى‌هاى والدين را فراهم مى‌سازد. ازاين‌رو، لازم است كه با آن، برخورد صحيح صورت گيرد. اين مواجهه، با شيوه‌هاى زير تحقّق مى‌يابد:

الف- پذيرش تمايل جنسى در نوجوان‌

اوّلين قدمى كه والدين در اين راه بايد بردارند، اين است كه ظهور اين ميل را در فرزندان خود بپذيرند و در اين زمينه، بدون شرم‌زدگى و با تلقّى طبيعى بودن اين ميل، با او گفتگو كنند. والدين مى‌توانند به فرزندان خود بگويند كه آنها متوجّه نياز فرزندشان هستند و اين‌كه پسر نوجوان، يا دختر نوجوان توجّهش به جنس مخالف جلب شود، يا در دلش به فرد خاصى علاقه‌مند گردد، امرى طبيعى است. نوجوان اين را بايد بداند كه هيچ‌چيز پست و رذيلانه‌اى در اين ميل نيست؛ بلكه تمايلى طبيعى و خدادادى براى ادامه بقاى نسل بشر است.

شايد به يقين بتوان گفت كه بسيارى از مشكلات نوجوانان و مشكلات والدين با آنها در همين مرحله حل مى‌شود؛ زيرا اولا نوجوان، به مشخّص كردن تمايلات خود يا تجارب خود (كه ممكن است آنها را به علّت مخفى‌كارى به تباهى بكشد) نيازى ندارد؛ ثانيا نوجوان با ديدن پذيرش والدين، ديگر اصرارى بر قبولاندن اين امر به آنها با انجام دادن رفتارهاى نابه‌هنجار نخواهد داشت.