مخلوقات است.[1] او جانشين خداوند در روى زمين و خليفه الهى تلقّى مى‌گردد.[2] وى مسجود ملائكه‌[3] و حامل امانت الهى دانسته شده و تنها موردى كه خداوند به آفرينش خويش، تبريك و تهنيت مى‌گويد،[4] خلقت اوست. وى از منزلت و جايگاه خاصى برخوردار است كه هويّتش در چهار بعد اساسى يعنى ارتباط با خدا، با خود، با ديگران (و از جمله جنس مخالف او) و با جهان هستى و طبيعت شكل مى‌گيرد.

هويّت‌يابى جنسيتى، به اين است كه مثلا دختر، خود را باارزش و داراى كمالات و مايه آرامش قلب و روح و روان مرد بداند[5] و نقش خود را در سلامت روحى- روانى جامعه، تعيين‌كننده تلقى نمايد.

زن از جنبه ديگر، به عنوان مادر، ارزشى فراتر از مرد (به عنوان پدر) دارد. در حديثى از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله خطاب به فرزند، سه بار توجّه و احترام به منزلت مادر تأكيد شده است و بار چهارم، توجّه و احترام به پدر مطرح گرديده است.[6]

مرد نيز بايد خود را قوى، حلّال مشكلات، مدير و مدبّر و تكيه‌گاه و محبّت‌كننده به زن بداند و نقش هدايتگرانه خود را در زندگى، باور نمايد.

5. توجّه به نياز جنسى و جهت‌دهى مطلوب به آنها

انسان، تقريبا با مجموعه ثابتى از نيازها متولّد مى‌شود و در طول زندگى، با او خواهند بود. بنابراين، نيازهاى كودكان، نوجوانان و بزرگسالان، تقريبا برابر است؛ تفاوت اصلى، در شدّت و ضعف ظهور اين نيازهاست. در هر سنّى، برخى از نيازها

[1]. وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ( سوره اسراء، آيه 70).

[2]. إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً( سوره بقره، آيه 30).

[3]. وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا( سوره بقره، آيه 34).

[4]. فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ‌( سوره مؤمنون، آيه 14).

[5]. وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها( سوره روم، آيه 21).

[6]. راهنماى انسانيت( سيرى در« نهج الفصاحه»)، ص 570.