7- «حذيفه» از پيامبر- ص- نقل مى‌كند: «هركس قرآن را بخواند چه از روى مصحف و چه از حفظ و ختم كند قرآن را خداوند به سبب اين كار براى وى درختى در بهشت غرس مى‌كند ...»[1].

8- «معاذ» از پيامبر نقل مى‌كند: «آيات قرآن را با گامهايتان پاك نكنيد[2]».

9- «عمر بن عبد العزيز» نقل مى‌كند: پيامبر اكرم- صلّى اللّه عليه و آله- كلام اللّه را بر روى زمين ديد فرمود: خداوند لعنت كند هر كسى كه اين كار را كرده است كتاب را جز در جاى خودش قرار ندهيد[3]».

دليل دهم: «كسانى كه قرآن را در زمان پيامبر (ص) جمع‌آورى كردند»:

مورخين عده‌اى از صحابه را به عنوان كسانى كه قرآن را جمع‌آورى مى‌كردند نام برده‌اند. و درباره آنها گفته‌اند مثلا: فلانى قرآن را به استثناى دو يا سه سوره، جمع‌آورى كرده است.

مقصود از «جمع» در نقل مورخين ضد تفرق است پس كار عده‌اى از صحابه آن بوده است كه آيات و سور نازله متفرقه را به يكديگر پيوسته و جمع كنند. و اين كار را مستمرا ادامه دهند. و لازمه اين نوع جمع، كتابت است.

اما اين كه منظور از جمع را حفظ كردن آيات در اذهان و صدور بدانيم درست نيست؛ زيرا حافظان به اين معنا فراوان بوده‌اند تا جايى كه در فاجعه «بئر معونه» روايت شده است كه هفتاد تن از حافظان به شهادت رسيده‌اند- اگر چه ما اين رقم را قبول نداريم‌[4].

همان‌طوركه خواهد آمد در واقعه «يمامه»- پس از وفات پيامبر در اندك زمانى- افراد زيادى از حافظان قرآن شهيد شدند. تا آنجا كه رقم شهدا را به چهارصد تن يا

[1] كنز العمال، ج 1، ص 478 به نقل از: رافعى، طبرانى و حاكم در مستدرك و به نقل از: ابن مردويه و بيهقى در شعب الايمان.

[2] همان مدرك، ص 549 به نقل از: ابى نصر السجزى در الابانة.

[3] همان مدرك، ص 548 و 549 به نقل از: حكيم ترمذى در نوادر الاصول. احتمال دارد پيامبر اكرم آياتى از قرآن را بر زمين، مكتوب ديد و چنين گفت.

[4] ر ك: به جزء پنجم كتاب ما: الصحيح من سيرة النبى الاعظم( ص)، هنگام بحث از غزوه« بئر معونة».