و بعد از آنكه حكم را مقيد به احصان و همسر داشتن كرديم ديگر اين عبارت چيز جديدى را بيان نمى‌كند. و رجم بر محصن ثابت است چه پير باشد. چه جوان لذا عده‌اى از علما روايت منقول از امام صادق- عليه السلام- را در اين زمينه حمل بر تقيه كرده‌اند[1].

«جزرى» درباره مضمون آيه رجم مى‌گويد: «... من در نفى اين عبارت ترديدى ندارم؛ زيرا هركس اين عبارت را براى اوّلين مرتبه بشنود يقين مى‌كند كه عبارتى ساختگى است و قابل مقايسه با كلام خداوند كه مثل اعلاى فصاحت و بلاغت مى‌باشد نيست».

«علاوه بر آن، اين عبارت نتيجه مطلوب را در بر ندارد؛ زيرا يكى از شروط ثبوت حكم سنگسار كردن، همسر داشتن است. و «شيخ» در لغت به كسى گفته مى‌شود كه به سنّ چهل سالگى رسيده باشد. اما مقتضاى آيه آن است كه: زنا كار پير، سنگسار مى‌شود اگر چه حتى ازدواج هم نكرده باشد. و مرد جوان اگر زنا كند و مثلا بيست‌ساله باشد زن هم داشته باشد رجم نمى‌گردد. اساسا اين حكم و سخن لياقت اين كه منسوب به كتاب خدا باشد را ندارد ...[2]».

ثانيا: روايات ديگرى در اين زمينه نشان مى‌دهند كه عمر مى‌دانسته است كه حكم رجم «آيه» نمى‌باشد. ليكن مى‌خواست براى اهميت موضوع آن را در مصحف بنگارد؛ زيرا وى فكر مى‌كرد مردم ممكن است دلشان براى افراد مسنّ بسوزد و يا بخاطر نفوذ و موقعيّت اين گونه افراد، حكم رجم درباره آنان اجرا نگردد. لذا مى‌خواست اين حكم را با تأكيد ضبط كند تا آيندگان به اين حكم پشت نكنند. اين مطلب با توجه به روايات زير آشكار مى‌گردد:

1- عمر مى‌خواست شهادت خودش و عبد الرحمن بن عوف و فلان و فلان را در حاشيه مصحف بنويسد كه: پيامبر اكرم- ص- حكم رجم را جارى كرد خلفاى پس از او نيز اين حكم را اجرا كردند؛ زيرا در آينده كسانى خواهند آمد كه رجم و دجال را تكذيب خواهند كرد ...[3].

[1] به موضوع گذشته در اين منابع اشاره شده است: مبانى تكملة المنهاج، ج 1، ص 196 و تعليقات غلامرضا مولانا بر تفسير الصراط المستقيم، ج 1، ص 364.

[2] الفقه على المذاهب الاربعة، ج 4، ص 259.

[3] مسند احمد، ج 1، ص 23. كنز العمال، ج 5، ص 238. به نقل از: مسند احمد، ابو يعلى و ابى عبيد.