است. ولى نظر راوى در اين باره حجت نيست. وانگهى همين روايت گاهى از غافقى با عبد الملك نقل مى‌گردد و زمانى از غافقى در كنار عبد العزيز از مروان نقل مى‌شود.

و يا تعليم دادن امير المؤمنين به غافقى دليل بر قرآنى بودن اين عبارات نمى‌باشد.

نهايت چيزى كه مى‌توان گفت آن است كه: غافقى پنداشته است اين عبارات از قرآن مى‌باشند[1] و اين اعتقاد غلط را يافته است. و يا قرائت امام در قنوت دليل بر قرآنى بودن عبارات نمى‌گردد[2] ليكن روايت منقول از عمر تصريح مى‌كند به نزول جبرئيل همراه اين عبارات و تعليم دادن اين قنوت به پيامبر در حال نماز[3].

همچنين روايت انس تصريح مى‌كند كه اين دو سوره از آسمان فرودآمده‌اند[4]. و ما نادرستى اين مطلب را دريافتيم و به فرض اين كه اين عبارات از آسمان نازل شده باشند شايد اخبار و احاديث قدسى باشند.

سادسا: چرا پيامبر اكرم- ص- اين دو سوره را مانند ديگر سوره‌ها فورا در مصحف خود ننوشت؟

نقبى به درون‌

شايد عده‌اى تنها به اين دليل كه عمر بن خطاب؛ خليفه دوم در قنوت نماز خود اين عبارات را مى‌خواند و اهتمام خاصى به نقل آن بود[5] تصور كرده‌اند اين عبارات از قرآن بوده و اين تصور در نظرشان خوشايند آمده است. همچنان مروى است كه: حسن بصرى، طاووس، ابراهيم و ديگران، اين عبارات را در قنوت‌هاى نماز مى‌خواندند[6].

[1] دو منبع سابق و كنز العمال. به نقل از: ابن ابى شيبه و محمد بن نصر.

[2] المصنف/ صنعانى، ج 3، ص 114.

[3] الدر المنثور، ج 6 ص 421. به نقل از: بيهقى. الاتقان، ج 1، ص 65. به نقل از: بيهقى و ابو داود در: المراسيل.

[4] الدر المنثور، ج 6 ص 421. به نقل از: ابو الحسن قطان در: المطولات.

[5] المصنف/ صنعانى، ج 3، ص 110، 111، 115، 112 و 113. السنن الكبرى، ج 2، ص 211.

الاتقان، ج 1، ص 65. الدر المنثور، ج 6، ص 420 و 421. به نقل از: ابن ضريس، بيهقى، در: السنن، محمد بن نصر، ابن ابى شيبه در: المصنف در روايات متعدد.

[6] المصنف، ج 3، ص 116، 117 و 119.