شده‌اند، جبرئيل چيزهاى زيادى اعم از آيات بر پيامبر فرودآورد. مثلا احاديث قدسى، اخبار غيبى و بسيارى از تعاليم و احكام. و چه بسا تفاسير برخى آيات و سوره‌هاى قرآن را جبرئيل با خود فرودمى‌آورد.

رابعا: صاحب انتصار قرآنيّت اين دو سوره را انكار كرده و ديگران نيز وى را تأييد نموده‌اند. وى در اين باره مى‌گويد: «... سخن مروى از ابى بن كعب كه گفته مى‌شود در مصحف «ابى» موجود بوده است دليلى آن را تأييد نمى‌كند و شاهدى بر قرآن بودن آن در دست نيست. بلكه نوعى دعا مى‌باشد. و اگر اين عبارات جزو قرآن بودند به ما مى‌رسيد و به صحت آن پى مى‌برديم». تا آنجا كه مى‌گويد: «... اين نسبت به ابى بن كعب درست نيست. تنها چيزى كه گفته شده است آن است كه «ابى» اين عبارات را در مصحف خود نگاشته بود. در صورتى كه ابى بن كعب مسائل زيادى در مصحف خود مى‌نگاشت كه قرآن نبودند بلكه شامل ادعيه و تأويل و غيره مى‌شدند».

«زرقانى» مى‌افزايد: «و اين دعائى است كه بزرگان حنفى مى‌خوانند. و بعضى مى‌گويند: ابى بن كعب (رض) اين دو سوره را در مصحف خود نوشته بود و آنها را سوره «خلع» و «حفد» ناميده بود ...»[1].

«باقلانى» مى‌گويد: «احتمال دارد ابى دعاى قنوت را بر مصحف خود نوشته باشد تا آن را فراموش نكند. همچنان كه ممكن است كسى برخى از ادعيه را بر مصحف خود بنگارد ...»[2].

خامسا: عده‌اى از روايات همين نص را به عنوان دعا معرفى مى‌كنند و به قرآن بودن اين عبارات تصريحى ندارند[3] اما روايتى كه اين عبارات را از على- ع- در قنوت نقل مى‌كند دليل بر قرآنى بودن اين عبارات نمى‌باشد؛ زيرا چه بسا آنها را به عنوان دعا در قنوت خود خوانده باشد. البته راوى تصريح مى‌كند به اين كه اين عبارات از قرآن بوده‌

[1] مناهل العرفان، ج 1، ص 264. برهان، زركشى، ج 2، ص 128. و اكذوبة تحريف القرآن، ص 35 و 52 و 53 به نقل از: دو منبع قبل و نكت الانتصار.

[2] اعجاز القرآن/ باقلانى، در حاشيه الاتقان، ج 2، ص 193.

[3] روايات متعددى در اين زمينه در: الدر المنثور، ج 6. ص 420- 422 وجود دارد. همچنين رك:

الاتقان، ج 1، ص 65 به نقل از: ابن ضريس، بيهقى و محمد بن نصر سنن كبرى، ج 2، ص 210.

و المصنف، ج 3 ص 212.