است كه: اكثر قراء مكه، مدينه، كوفه و بصره، شيعيان اهل بيت هستند و به محبت اين خاندان والا شهرت دارند[1]. و يا تمام مصاحف امروزه بر قرائت حفص است. و حفص هم قرائت خود را از طريق عاصم و ابو عبد الرحمن سلمى به على- ع- مى‌رساند[2].

در اين باره علامه شيخ محمد هادى معرفت نصوص متعددى را ذكر نموده است كه مى‌توان به آنها مراجعه كرد[3].

«ابن شهرآشوب» مى‌گويد: ... اما عاصم قرائت خود را از ابو عبد الرحمن فرا گرفته است. و ابو عبد الرحمن مى‌گويد: تمام قرآن را نزد على- عليه السلام- آموختم درباره قرائت عاصم گفته‌اند كه فصيح‌ترين قرائات از وى است‌[4] و باز از امام باقر- ع- از پدرش امام سجاد- ع- نقل شده است كه: قرائت اهل مدينه قرائت علىّ بن ابى طالب- مرضى خداوند باد- است‌[5].

با توجه به مطالب بالا بى‌انصافى و دروغگويى «جاحظ» آشكار مى‌گردد جاحظ ادعا مى‌كند از على- عليه السلام- در باب حافظان مخصوص در زمان رسول خدا نامى برده نشده است و همچنين على- ع- را همراه اصحاب حروف، قرائات و وجوه، ياد نمى‌كنند و چيزى درباره قرائت على و مصحف وى نمى‌گويند[6] تنها انگيزه جاحظ در اين ادعا كينه درونى و بغض او نسبت به على- عليه السلام- است.

[1] رك: التمهيد، ج 2، ص 195، 245، 246.

[2] التمهيد فى علوم القرآن، ج 2، ص 196 و 184.

[3] التمهيد فى علوم القرآن، ج 2، ص 241- 242 به نقل از: منابع متعدد و النشر، ج 1، ص 155.

[4] المناقب، ج 2، ص 43.

[5] قراءات القراء المعروفين، ص 48.

[6] العثمانية، ص 93.