نام کتاب : حكمت نامه حضرت عبد العظيم الحسنى نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 281
فَلَم يَجِدوا ناصِراً ولا وَلِيّاً يُجيرُهُم مِنَ الذُّلِّ، فَهُم يَعدونَ سِراعاً إلى مَواقِفِ الحَشرِ، يُساقون سَوقاً، فَالسَّماواتُ مَطوِيّاتٌ بِيَمينِهِ كَطَيِّ السِّجِلّ لِلكُتُبِ، وَالعِبادُ عَلى الصِّراطِ وَجِلَت قُلوبُهُم، يَظُنّونَ أنَّهُم لا يَسلَمونَ، ولا يُؤذنُ لَهُم فَيَتَكَلَّمونَ، ولا يُقبَلُ مِنهُم فَيَعتَذِرونَ.
قَد خُتِمَ عَلى أفواهِهِم، وَاستُنطِقَت أيديهِم وأرجُلُهُم بِما كانوا يَعمَلونَ، يا لَها مِن ساعَةٍ ما أشجى مَواقِعِها مِنَ القُلوبِ حينَ مُيِّزَ بَينَ الفَريقَينِ، فَريقٌ فِى الجَنَّةِ وفَريقٌ فِى السَّعيرِ، مِن مِثلِ هذا فَليَهرَبِ الهارِبونَ، إذا كانَتِ الدّارُ الآخِرَةُ لَها يَعمَلُ العامِلونُ.[1]
دلهايشان ترسان است و گمان مىكنند كه از اين راه، جان سالم به در نخواهند بُرد، و به آنان، اذن سخن گفتن داده نخواهد شد و عذرشان پذيرفته نخواهد گرديد.
به دهان اين گنهكاران، مهر زده شده؛ ليكن دستها و پاهاى آنها به گفتار مىآيند و اعمالشان را بازگو مىكنند. واى از آن وقتى كه بين دو دسته (گناهكاران و نيكوكاران) جدايى افكنده شود! آن، زمان بسيار سختى است و دلها در آن زمان، در ناراحتىِ فوق العادهاى قرار مىگيرند. نيكوكاران در بهشت و بدكاران در دوزخ قرار مىگيرند.
اكنون از مانند اين عذابها بايد فرار كرد و براى منزل آخرت بايد كوشيد».