حُسنِ عِمارَتِها، وتَبَدَّلَت بِالخَلقِ بَعدَ أنيقِ زَهرَتِها.

أخرَجَت مِن مَعادِنِ الغَيبِ أثقالَها، ونَفَضَت إلى‌ اللَّهِ أحمالَها، يَومَ لايَنفَعُ الجَدُّ إذ عاينَوا الهَولَ الشَّديدَ فَاستَكانوا، وعُرِفَ المُجرِمونَ بِسيماهُم فَاستَبانوا، فَانشَقَّتِ القُبورُ بَعدَ طولِ انطِباقِها، وَاستَسلَمَتِ النُّفوسُ إلى‌ اللَّهِ بِأَسبابِها.

كُشِفَ عَنِ الآخِرَةِ غِطاؤُها، وظَهَرَ لِلخَلقِ أنباؤُها، فَدُكَّتِ الأَرضُ دَكّاً دَكّاً، ومُدَّت لِأَمرٍ يُرادُ بِها مَدّاً مَدّاً، وَاشتَدَّ المُثارونَ إلى‌ اللَّهِ شَدّاً شَدّاً، وتَزاحَفَتِ الخَلائِقُ إلى‌ المَحشَرِ زَحفاً زَحفاً، ورُدَّ المُجرِمونَ عَلى‌ الأَعقابِ رَدّاً رَدّاً، وجَدَّ الأَمرُ- وَيحَكَ يا إنسانُ- جَدّاً جَدّاً، وقُرِّبوا لِلحِسابِ فَرداً فَرداً، وجاءَ رَبُّكَ وَالمَلَكُ صَفّاً صَفّاً، يَسأَلُهُم عَمّا عَمِلوا حَرفاً حَرفاً، فَجى‌ءَ بِهِم عُراةَ الأَبدانِ، خُشَّعاً أبصارُهُم، أمامَهُمُ الحِسابُ، ومِن وَرائِهِم جَهَنَّمُ يَسمَعونَ زَفيرَها، ويَرَون سَعيرَها.

خواهد شد. زمين پس از آبادانى، به حالت خرابى خواهد افتاد و نزهت آن به خارستانى، بدل خواهد گرديد.

روز قيامت، زمين گوهرهاى گران‌بهاى خود را از معادن غيب، خارج خواهد ساخت و آنچه را كه در بر دارد، به سوى خداوند، حمل خواهد كرد؛ روزى كه با ديدن اوضاع هولناك، تلاش، هيچ ثمرى ندارد و از اين رو، افتادگى پيشه مى‌كنند، و سيماى گناهكاران، مجرم بودن آنها را مى‌فهمانَد. روز قيامت، قبرها پس از مدّتى كه به هم آمده بودند، باز مى‌گردند، و مردمان با وسايلشان تسليم خداوند خواهند شد.

در اين هنگام، پرده از آخرت برداشته مى‌شود و اخبار آن براى مردمان، عيان مى‌گردد. زمين متلاشى مى‌شود، كوه‌هاى آن به هم فرو مى‌ريزد، پستى و بلندى آن از بين مى‌رود و هموار مى‌گردد.

اينان در اين روز براى خود، يارى كننده و دوستى نمى‌بينند كه آنها را از اين ذلّت، پناه دهد. اين مردم، با شتاب به جايگاه‌هاى حشر و جمع شدن رو مى‌آورند و به سوى محشر رانده مى‌شوند. در اين هنگام، آسمان‌ها به دست قدرت پروردگار، در هم پيچيده مى‌گردند، مانند پيچيده شدن اوراق كتاب. بندگان، هنگام عبور از صراط،