حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است كه مقصود آيه، اين است كه با همه مردمان اعم از مؤمنان و مخالفان، نيكو سخن بگوييد. با مؤمنان بايد گشاده‌رو بود و با مخالفان بايد به نرمى و مدارا سخن گفت تا به ايمان جذب شوند و [در صورتى كه جذب نشدند،] كمترين ثمره آن، اين است كه خود و برادران مؤمنش را از گزند آنان مصون مى‌دارد.[1]

6. اقداماتى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به منظور تأليف قلوب دشمنان و يا پيشگيرى از انحراف پيروانِ تازه‌مسلمان خود انجام مى‌داد، يكى از مصاديق مداراى سياسى است. اصولًا در قرآن، بخشى از زكات، تحت عنوان «و المؤلّفة قلوبهم»،[2] به اين امر، اختصاص يافته است.

[1]. بحار الأنوار: ج 75 ص 401 ح 42.

[2]. ر. ك: توبه: آيه 60.