خدا] نمى‌گردند.

و در حديثى ديگر از ايشان آمده:

إنّك إنِ اشتَغَلتَ بفَضائلِ النَّوافِلِ عَن أداءِ الفَرائضِ، فلَن يَقومَ فَضلٌ تَكسِبُهُ بِفَرضٍ تُضَيِّعُهُ.[1]

اگر با پرداختن به فضيلت مستحبّات، از به جا آوردن فرايض باز مى‌مانى، هرگز آن فضيلتى كه به دست مى‌آورى با [گناه‌] آن فريضه‌اى كه ضايعش مى‌كنى، برابرى نمى‌كند.

با در نظر گرفتن مطالبى كه گذشت، راز تأكيد اهل بيت عليهم السلام بر اهمّيت دادن مسلمانان بر انجام فرايض گشوده مى‌شود.[2] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله، پرهيزگارترينِ مردم را كسى مى‌داند كه به فرايض الهى عمل كند:

اعمَلْ بفَرائضِ اللَّهِ تَكُن أتقَى الناسِ.[3]

به فرايض خدا عمل كن، تا از پرهيزگارترينِ مردم باشى.

همچنين امام زين العابدين عليه السلام فرموده:

مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللَّهُ علَيهِ فهُو مِن خَيرِ الناسِ.[4]

هر كس به آنچه خداوند بر او فرض كرده است عمل كند، او از بهترين مردمان است.

با اندكى تأمّل، معلوم مى‌شود كه حكمت تأكيد خاندان رسالت بر انجام فرايض، اين است كه مبادا مسلمانان، گرفتار فريب شيطان شوند و فضايل، جاى فرايض را در زندگى آنها بگيرد، وگر نه، بديهى است كه پس از انجام فرايض، فضايل اخلاقى و عملى، موجب افزايش تقرّب به خداى سبحان و رسيدن به قلّه كمالات انسانى مى‌گردد.

[1]. غرر الحكم: ح 3793.

[2]. ر. ك: ميزان الحكمة: ج 9 ص 100« ترغيب به انجام فرايض».

[3]. الكافى: ج 2 ص 82 ح 4.

[4]. الكافى: ج 2 ص 81 ح 1.