ايشان را از مدينه به بغداد احضار كرد.

امام جواد عليه السلام به بغداد آمد. مأمون، استقبال گرمى از ايشان كرد و فوق العاده به ايشان احترام مى‌گذاشت. در مجالس، جايگاه ايشان را در كنار خود و برتر از ديگران قرار مى‌داد.

مردم بغداد، حضرت امام جواد عليه السلام را به عنوان يك شخصيتِ بسيار برجسته شناختند.

بنى عباس از اين امر بسيار ناراحت شدند و به مأمون گفتند: او هنوز يك بچه است.

حتى معلوم نيست كه قرائتِ قرآن و يا مسائل فقهى را به خوبى ياد گرفته باشد! چرا اين قدر به او احترام مى‌گذارى؟

همچنين بنى عباس به مأمون مى‌گفتند:

حضرت جواد عليه السلام از خاندان على عليه السلام است.

بين علويان و عباسيان، كينه‌اى ديرين وجود دارد. شما پدر او را وليعهدِ خود كرديد و عاقبت هم پشيمان شديد. اكنون چرا با احترام گذاشتن به حضرت جواد، سببِ شهرت اجتماعىِ او و درست شدنِ دردِ سر براى حكومت مى‌شوى؟

بر طبق نوشته شيخ مفيد در كتاب ارشاد، مأمون به بنى عباس گفت: اين كه روابط ما با علويان بد است، تقصيرِ ماست، تقصيرِ آنها نيست. حق با آنها است. من از آوردنِ امام رضا عليه السلام هم پشيمان نشدم، بلكه از برخى كارهاى ديگرم بسيار پشيمان هستم.

البته ممكن است مأمون اين حرف‌ها را از روى نيرنگ و فريبِ سياسى زده باشد.

سپس مأمون به بنى عباس گفت:

من حضرت جواد عليه السلام را به بغداد آورده‌ام و تصميم دارم دخترم امّ فضل را به او بدهم و او را داماد خودم بنمايم. بنى عباس از اين موضوع، بسيار عصبانى و ناراحت شدند.

همچنين مأمون به بنى عباس گفت:

مى‌گوييد كه حضرت جواد هنوز كودك است و حتى معلوم نيست كه قرائتِ قرآن و مسائل فقهىِ ابتدائى را هم فرا گرفته باشد؟

من به شما پيشنهاد مى‌كنم كه بزرگ‌ترين دانشمندان زمان را دعوت كنيد تا با او به بحث و مناظره علمى بپردازند.

بنى عباس از اين پيشنهاد مأمون استقبال كردند. جلسه رسمىِ بسيار بزرگى را تشكيل دادند. تمام فقها، دانشمندان و شخصيت‌هاى اجتماعى را دعوت نمودند.

مأمون هم به آن جلسه آمد. بنى عباس از يحيى بن اكثَم خواسته بودند كه در آن جلسه با امام جواد عليه السلام مناظره كند.

در آن جلسه، يحيى بن اكثم به امام جواد عليه السلام عرض كرد: آيا اجازه مى‌دهيد چيزى از شما بپرسم؟ امام جواد عليه السلام فرمودند:

اگر مايل هستى، بپرس. يحيى بن اكثم گفت:

اگر شخصى در حرمْ صيدى را بكشد، آيا اين كار او ايرادى دارد يا خير؟ چه كارى بايد انجام دهد؟

امام جواد عليه السلام فرمودند: آيا خودش در داخلِ حرم است و صيدش در خارجِ حرم يا خودش در خارج از حرم است و صيدش داخلِ حرم يا اينكه هر دو در حرم هستند؟

آيا اولين بار است كه صيد مى‌كند يا قبلًا هم صيد كرده است؟ آيا مسئله را بلد بوده يا بلد نبوده است؟ آيا صيدش شتر مرغ بوده يا چيز ديگرى بوده است؟

همچنين امام جواد عليه السلام، بقيه صورت‌هاى مسئله را هم بيان فرمودند و از يحيى بن اكثم پرسيدند: منظور شما كدام يك از صورت‌هاى اين مسئله است؟ يحيى بن اكثم چهره‌اش سرخ شد و زبانش بند آمد و نتوانست به امام جواد عليه السلام پاسخ دهد! و عرض كرد اجازه دهيد من مدتى فكر كنم.

در آن جلسه، عجز و ناتوانى علمى بزرگ‌ترين دانشمندِ آن روزِ بغداد يعنى يحيى بن اكثم در برابر امام جواد عليه السلام به خوبى بر همگان آشكار شد. مأمون نگاهى به بنى عباس كرد و با نگاه خود به آنها فهمانْد: