قرار گيرند. من از غفلتى كه در ذكرِ نام آنها كردم، عذر مى‌خواهم.

امكان دارد بعضى‌ها اين نگرانى را داشته باشند كه اين انقلاب نيز مانند ساير انقلاب‌ها به مرور زمان كم رنگ شود.

اين فكر، درست نيست. حتى احتمال كم رنگ شدن انقلاب نيز نادرست است.

ما معتقديم اين انقلاب در كوران حوادث، همانند شمشيرى پولادين، صيقل يافته‌تر مى‌شود. اگر امروز گفته مى‌شود كه در اقتصاد كشور، حضور و فعاليتِ بخش خصوصى محترم است، اين نشانگر تضعيف شدن آرمان‌هاى انقلاب نيست. از ابتدا نيز ما به اين مطلب اعتقاد داشته‌ايم.

اگر در روزهاى اول انقلاب، در پاره‌اى از موارد، آنچه به تصويب رسيده، فاقد دقتِ كافى بوده است؛ حتماً بايد در آنها تجديد نظر شود؛ اما آرمان‌هاى اصيل انقلاب اسلامى، يعنى حركت به سوى عدالت اجتماعى و كم شدن فاصله طبقاتىِ مردم و برخوردارىِ عموم مردم از امكانات مناسب و حمايت‌ها و اولويّت بخشيدن‌هاى مهم در باره مستضعفين و بى‌پناهان، بايد با كمال قدرت و تمام توان دنبال شوند.

قواى سه‌گانه كشور يعنى قوه مقننه، قوه قضائيه و قوه مجريه، بايد هماهنگ با يكديگر در مسير عدالت اجتماعى حركت كنند. اموال مشروعِ افراد محترم است؛ اما محرومين و مستضعفين نيز بايد مورد حمايت قرار گيرند.

دولت بايد براى محرومين، كار و مسكن و زندگى متناسب فراهم كند. حمايت از محرومين، يكى از اهداف انقلاب است و شرع و عقل و منطق، اين هدف را تأييد مى‌كنند. همه تلاش‌ها، چاره‌انديشى‌ها و تصويب قوانين، براى تأمين اين هدفِ مقدس است.

عدالت اجتماعى، هدف ترديد ناپذير انقلاب ماست؛ ما هنوز نتوانسته‌ايم به مرحله نهايىِ آن دست يابيم؛ ولى از ابتداى پيروزى انقلاب تا كنون همواره كوشيده‌ايم تا محرومين و مستضعفين مورد حمايتِ بيشترى قرار گيرند و در اولويّتِ اول باشند.

ان‌شاءالله روزى كه به مرحله مطلوبى از عدالت اجتماعى دست يابيم، انقلاب ما و كوشش‌هاى همه ما به ثمر رسيده است.

همه ما بايد براى رسيدن به اين مرحله، كوشش كنيم. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[1]

خطبه دوم‌

اعوذ باللّه من الشّيطان الرّجيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا ابِى الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ انَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقيماً وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزيزاً هُوَ الَّذى‌ انْزَلَ السَّكينَةَ فى‌ قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ لِيَزْدادُوا ايماناً مَعَ ايمانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَليماً حَكيماً»[2]

[ما تو را پيروزى بخشيديم (چه) پيروزىِ درخشانى! تا خداوند از گناه گذشته و آينده تو در گذرد و نعمت خود را بر تو تمام گردانَد و تو را به راهى راست هدايت كند. و تو را به نصرتى ارجمند يارى نمايد. اوست آن كس‌

[1]- سوره عصر( 103).

[2]- سوره فتح( 48)، آيه 1- 4.