دادند. عبدالله بن حسن گفت: جوابِ اين سؤال را بر اساسِ چه منبعى بيان كرديد؟

امام صادق عليه السلام فرمودند: «مِنْ مُصْحَفِ امِّكَ فاطِمَةَ» سند اين حكم، مُصحفِ مادرِ تو، فاطمه است.

مُصحف حضرت زهرا عليها السلام جزو ذخاير اهل‌بيت و اسرار آل محمد صلى الله عليه و آله است و بايد همواره در دستِ معصومين باشد. با اين حال، فرزندان امام حسن عليه السلام و اولاد زيد تا مدت‌ها بر سرِ مُصحفِ حضرت فاطمه عليها السلام با ائمه معصومين كشمكش داشتند و مى‌گفتند:

مُصحفِ حضرت زهرا عليها السلام را كه ارثيه ايشان است، به ما بدهيد.

در برخى از روايات نقل شده است كه مُصحفِ حضرت فاطمه عليها السلام به خطّ على عليه السلام بود. زهراى مرضيه عليها السلام مى‌گفت و على عليه السلام مى‌نوشت.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بارها به حضرت زهرا عليها السلام فرموده‌اند: «فِداها ابُوها»[1]؛ يعنى پدرش فداى او باد! اين تعبير پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تعبير عاطفىِ معمولىِ يك پدر نسبت به فرزندش نيست.

زيرا بنا بر اختلاف نظرهايى كه وجود دارد، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بجز حضرت زهرا عليها السلام فرزندان ديگرى هم داشتند.

پسر ايشان ابراهيم، از ماريّه قِبطيّه متولد شده است. پيامبر صلى الله عليه و آله از حضرت خديجه عليها السلام، دختران ديگرى هم داشتند.

پيامبر صلى الله عليه و آله از طريقِ آنها نيز صاحب نوه شدند. البته هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله وفات نمودند، تنها يك فرزند داشتند و آن هم حضرت زهرا عليها السلام بود.

رسول الله صلى الله عليه و آله در ميان تمام فرزندانش تنها به حضرت زهرا عليها السلام مى‌فرمود: «فِداها ابُوها». اين تعبير بلند، به خاطر مقام والا و موقعيت و عظمتِ شخصيت حضرت زهرا عليها السلام بود و نه تنها به اين دليل كه ايشان فرزند پيامبر صلى الله عليه و آله بود. يكى از تعابير ديگر پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد حضرت زهرا عليها السلام، «امُّ ابيها» است. پيامبر صلى الله عليه و آله با اين عنوان، فاطمه عليها السلام را خطاب مى‌فرمودند؛ يعنى تو مادرِ من هستى.

همچنين همه مى‌دانيم كه حضرت زهرا عليها السلام از اصحاب كساء بود. حديث كساء در ميان ما بسيار مشهور است. در گذشته، آن را زياد مى‌خواندند. حتماً حالا هم مى‌خوانند.

حضرت زهرا عليها السلام پس از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله اولين فرد از اصحاب كساء بود.

در صدر اسلام، گروهى مى‌گفتند:

اين قدر مسئله محمد صلى الله عليه و آله (صلوات نمازگزاران) و دين جديدِ او را بزرگ فرض نكنيد؛ زيرا او پسر ندارد و پس از مرگش، كسى نيست كه دين و راهِ او را ادامه دهد. بنا بر اين با مرگِ او، نامش هم مى‌ميرد و راهِ او هم از بين مى‌رود.

خداوند در مقابل اين حرف‌ها، سوره كوثر را فرو فرستاد. خداوند در اين سوره، حضرت زهرا عليها السلام را كوثر ناميد و فرمود:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ انَّا اعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ انَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ»[2]

[به نام خداى بخشاينده مهربان. ما كوثر را به تو عطا كرديم. پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن كه بدخواهِ تو، خود ابتر است.]

خداوند فرمود: اى پيامبر! تو ابتر نيستى.

نسلِ تو باقى خواهد ماند و فراگير مى‌شود.

سادات بنى هاشم كه منسوب به رسول الله صلى الله عليه و آله هستند، همه از فرزندان حضرت زهرا عليها السلام هستند. همه نسل پيامبر صلى الله عليه و آله از اين دختر است.

آيه تطهير نيز بدون شك، شامل حضرت‌

[1]-/ ر. ك: علامه مجلسى، بحار الانوار، ج 43، ص 20 و ج 70، ص 87.

[2]- سوره كوثر( 108).