اين گزارشِ كوتاهى از وضعيت نابسامانِ دنيا بود. در چنين شرايطى، وظيفه ما بسيار سنگين است.

من چند هفته پيش، مطالبى در مورد وظيفه ملت‌هاى مسلمان در برابر آمريكا و اسرائيل عرض كردم. گفته‌اند كه موسوى اردبيلى گفته است كه: «ملت‌هاى عرب بايد قيام كنند و دولت‌هاى خود را نابود كنند.» من چنين چيزى نگفته‌ام. من گفتم: مردم مستضعف از عرب و غير عرب، بايد منتظر اقدامات حكومت‌هايشان نباشند بلكه بايد خودشان براى دفاع از منافعشان قيام كنند. (تكبير نمازگزاران)

هفته گذشته من به ملت‌هاى منطقه گفتم كه دولت‌هاى شما يا قدرت‌طلب‌اند و يا مزدور و نوكر آمريكا هستند. بنا بر اين در مبارزه با آمريكا، به اين دولت‌ها دل نبنديد و خودتان قيام كنيد.

البته من به ملت‌ها عرض كردم كه به دليل تك قطبى شدنِ دنيا، مبارزه كلاسيك با آمريكا بسيار مشكل است. نمونه آن هم عراق است كه چنان بلايى بر سرش آوردند و اكنون هم مى‌خواهند با ليبى تسويه حساب كنند.

در چنين شرايطى، چاره ملت‌ها اين است كه با آمريكا مبارزه پارتيزانى بكنند.

همه ما مى‌بينيم كه در سرتاسر دنيا، در آفريقا و آسيا، مستشارهاى نظامىِ آمريكا را مى‌كُشند و آمريكا در چنين جنگى بسيار ضعيف‌تر از جنگ كلاسيك است و بسيار كمتر مى‌تواند به مردم ضربه بزند.

يكى از سياستمداران پاكستان از اين صحبت‌هاى من چنين برداشت كرده بود كه هدف من تحريكِ ملت‌هاى مسلمان براى سرنگونى دولت‌هايشان است و در اين رابطه، چيزهايى گفته بود؛ اما اين برداشتْ اشتباه بوده زيرا منظور من همچنان كه به صراحت گفته‌ام، قيام مردم براى مبارزه با آمريكا است نه براى سرنگون كردنِ دولت‌هاى منطقه.

در صدر اسلام نيز مسلمانان در بعضى موارد، جنگ‌هاى رو در رو مى‌كردند و در برخى موارد نيز جنگ‌هاى رو در رو نمى‌كردند. همچنان كه در اين سال‌ها نيز برخى از افرادى كه عليه مردم توطئه مى‌كردند- مانند پسر اشرف- كشته شدند. با آمريكا نيز بايد همين گونه مبارزه كرد.

آنها كه به ما مى‌گويند «شما بنيادگرا هستيد و منطقى نيستيد»، بدانند كه ما دين و مذهب و قرآن داريم و تا ايمانِ اسلامى در رگِ ماست، از آنها دست بر نمى‌داريم و با كفر و استكبار جهانى سازش نمى‌كنيم. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ يا ايُّهَا الْكافِرُونَ لَا اعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ وَ لَا انْتُمْ عابِدُونَ ما اعْبُدُ وَ لَا انَا عابِدٌ ما عَبَدْتُمْ وَ لَا انْتُمْ عابِدُونَ ما اعْبُدُ لَكُمْ دينُكُمْ وَ لِىَ دينٌ‌[1]

80 جمعه 22 آذر 1370- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: اهداف اصلاحات اجتماعى‌

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنَا الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ المُسَدَّدِ الْمُصطَفَى الامْجَدِ حَبيبِ الهِ الْعالَمينَ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.

عِبادَ اللَّه! اتَّقُوا اللَّهَ فَانَّهُ خَيْرُ الزَّادِ.

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد و در عمل و فكر و ظاهر و باطنتان همگى تقوا را مراعات كنيد؛ زيرا تقوا و پرهيزكارى بهترين زاد و توشه و وسيله سعادت است.

[1]- سوره كافرون( 109).