غذا خوردن و خلاصه همه آداب و رسومتان اسلامى بود.

اما با كمال تأسف كم كم فرهنگ و روحيه ما در حال تغيير كردن است و ما داريم عوض مى‌شويم. به تازگى دو جوان حزب اللّهى از خانواده‌هاى حزب اللّهى براى ازدواج پيش من آمده بودند تا من خطبه عقدشان را بخوانم.

از آنها پرسيدم: مهريّه شما چقدر است؟

گفتند: پنجاه سكه بهار آزادى. گفتم:

پنجاه سكه بهار آزادى؟! گفتند: بله.

چهارده سكه به عشق چهارده معصوم، پنج سكه به عشق پنج تن آل عبا و ...

همين طور حساب كرد تا بالاخره پنجاه سكه را درست كرد! من هم گفتم: حسابِ شما اشتباه شده است. چرا مهريّه را 124000 سكه به نام 124000 پيامبر نكرديد؟!

چرا چنين اشتباهاتى مرتكب مى‌شويم؟

اين كارها ترويجِ تجمل‌پرستى است.

حساب‌هايى هم كه براى درست كردنِ اين مهريه‌ها از خودمان درست مى‌كنيم، فقط بهانه‌تراشى است. اگر همين طور پيش برود، كم كم حسابمان از 50 به 75 و 150 مى‌رسد. يك توجيهى هم براى آن پيدا خواهيم كرد. بعد كه جا افتاد، جزو عرف و فرهنگِ ما مى‌شود و آن بهانه‌هاى اوليّه‌اش را هم رها مى‌كنيم.

مبادا پس از افراطهايى كه در گذشته صورت گرفت، امروز بخواهيم در دام تفريط بلغزيم. در گذشته آمديم از روى افراط حتى نام مغازه‌هاى كله پاچه فروشى را هم تغيير داديم و مثلًا به كله پاچه فروشىِ بوعلى سينا تبديل كرديم! امروز آمده‌ايم با تفريط و كوتاهى باز هم همان نام‌هاى اروپايى را با حروف لاتين بر روى مغازه‌هايمان مى‌نويسيم. آن افراطها غلط بود. اما مگر خداوند راه معتدلى را خلق نكرده است كه امروز باز داريم مرتكب تفريط مى‌شويم؟! مگر انسان نمى‌تواند با اعتدال فكر كند و عمل نمايد و با موازين عقلى و خرد گرايى به فرهنگ خودش و اسلام عمل كند، كه همواره يا مشغول افراط است و يا تفريط؟!

برادران و خواهران عزيز! شهدا و جانبازان، آن همه زحمت كشيدند و نتيجه زحمات خود را به دست ما دادند. من از شما خواهش مى‌كنم، التماس مى‌كنم، مبادا كارى بكنيم كه شرمنده شهدا و جانبازان باشيم.

(تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ تَبَّتْ يَدا ابى‌ لَهَبٍ وَ تَبَّ ما اغْنى‌ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ سَيَصْلى‌ ناراً ذاتَ لَهَبٍ وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ فى‌ جيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ[1] و السلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته.

75 جمعه 11 مرداد 1370- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: عدالت اجتماعى و تورم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنَا الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ الْمُصْطَفَى الامْجَدِ حَبيبِ الهِ الْعالَمينَ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ المَظْلُومينَ الْمُكَرَّمينَ.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

«فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ وَ ما ادْريكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ اوْ اطْعامٌ فى‌ يَوْمٍ ذى‌ مَسْغَبَةٍ يَتيماً ذا مَقْرَبَةٍ اوْ مِسْكيناً ذا مَتْرَبَةٍ»[2]

[1]- سوره مسد( 111).

[2]- سوره بلد( 90)، آيه 11-/ 16.