«خَيْرٌ مِنْ الْفِ شَهْرٍ» از جملات قرآن شريف و دقيقاً همان تعبير وحى است. رسول اللّه صلى الله عليه و آله نيز در سخنرانىِ خود، آن را به كار برده است.

شب قدر از هزار ماه بهتر است. يكى از ويژگى‌هاى شب قدر، اين است كه قرآن در اين شب نازل شده است. دراين كه قرآن در اين شب بر رسول اللّه صلى الله عليه و آله نازل شده، جاى ترديد نيست؛ اما در باره چگونگىِ نزول قرآن، احتمالاتى وجود دارد.

ممكن است شروع نزول قرآن در شب قدر بوده است و ممكن است كه همه قرآن در شب قدر نازل شده باشد. همچنين ممكن است آن مقدار از آيات قرآن شريف كه در طولِ سال بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده بوده، در شب قدر، مجدداً بر ايشان نازل مى‌شده است.

اما قرآن در كجا نازل مى‌شده است؟

شايد بر بيت المعمور نازل مى‌شده و شايد هم بر قلبِ رسول اللّه صلى الله عليه و آله. همچنين ممكن است نزول قرآن، معناى ديگرى داشته باشد.

شايد در ميان شب‌هاى سال، شبى عزيزتر و مقدس‌تر و گرامى‌تر از شب قدر نباشد.

شب قدر، شبى است كه دعاها در آن مستجاب مى‌گردد. شب قدر، آن قدر عزيز است كه بعضى از مسلمانانِ دلسوخته عاشقِ خدا، به اميد اينكه فضيلت و فيض شب قدر را دريابند، تمام شب‌هاى سال را شب‌زنده‌دارى مى‌كرده‌اند.

از جمله، دانشمند بزرگ، شيخ زين الدين عاملى (شهيد ثانى) كه كتاب‌هاى گران قدرى همچون مسالك، شرح لمعه و روضة الجنان و منية المريد و ... را تأليف فرموده است، يك سال تمام، شب‌ها را به عبادت و شب‌زنده‌دارى گذرانيد تا فيض شب قدر را درك كند.

آن دانشمند بزرگ مى‌فرموده است:

من يك حاجت دارم كه مى‌خواهم در شب قدر، آن را از خداوند درخواست كنم.

آن حاجتْ اين است كه خداوند فيضِ شهادت را نصيبِ من كند و من با افتخارِ شهادت از دنيا بروم.

اين آيه شريفه كه مى‌فرمايد: «شب قدر از هزار ماه بهتر است»، منظورش چيست؟

آيا منظور، ماه‌هاى معيّنى مانند هزار ماهِ حكومت بنى اميه است يا ذكرِ اين عدد براى مبالغه است؟ به نظر مى رسد كه معناى دوم درست باشد.

حضرت رسول اللّه صلى الله عليه و آله در ادامه سخنانش فرمود:

«فَرَضَ اللَّهُ صِيامَهُ وَ جَعَلَ قِيامَ لَيْلِهِ فيهِ تَطَوُّعَ الصَّلاةِ.»[1]

[خداوند روزه گرفتن در ماه رمضان را واجب گردانيده و بر پا خاستنِ شب آن را نماز مستحبى قرار داده است.]

خداوند، شب‌هاى ماه مبارك رمضان را براى شب‌زنده‌دارى و نماز خواندن قرار داده تا مردم در اين شب‌ها نماز نافله بخوانند.

اگر انسان يك شب از ماه رمضان را با عبادت سپرى كند، ثوابش از هفتاد شب عبادت در ماه‌هاى ديگر بيشتر است.

«وَ جَعَلَ لِمَنْ تَطَوَّعَ فيهِ بِخَصْلَةٍ مِنْ خِصالِ الْخَيْرِ وَ الْبِرِّ كَاجْرِ مَنْ ادَّى‌ فَريضَةً مِنْ فَرائِضِ اللَّهِ.»[2]

خداوند در ماه رمضانْ فقط نماز نافله، ذكر، عبادت و قرائتِ قرآن را به عنوان عبادت قرار نداده است، بلكه انسان در اين ماه بايد مشغول خودسازى شود و كارهاى نيك و شايسته و مختلف انجام دهد.

هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله هلال ماه مبارك رمضان را در افق مشاهده مى‌كرد، رو به قبله مى‌ايستاد و مى‌گفت:

«اللَّهُمَّ اهِلَّهُ عَلَيْنا بِالامْنِ وَ الْايمانِ وَ السَّلامَةِ وَ الاسْلامِ وَ الْعافِيَةِ الْمُجَلَّلَةِ وَ دِفاعِ الْاسْقامِ وَ الْعَوْنِ عَلَى الصَّلاةِ وَ

[1]- همان.

[2]- همان.