ما بايد به دنبال حلّ مشكلاتِ اين گونه افراد باشيم.

يكى دو نكته ديگر هم مى‌خواستم خدمتتان عرض كنم؛ اما چون وقت گذشته است، از ذكر آنها صرف نظر مى‌كنم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

عِبادَ اللَّه! اتَّقُوا اللَّه.

در اين خطبه مى‌خواهم مطالبى را كه چند هفته پيش در باره حوزه‌هاى علميه شيعه خدمتتان عرض كردم، ادامه دهم.

حضرت امام در وصيت‌نامه‌شان فرموده‌اند:

«لازم است كه علما و مدرسين محترم نگذارند درس‌هايى كه مربوط به فقاهت است و حوزه‌هاى فقهى و اصولى، از طريق مشايخِ معظّم كه تنها راه براى حفظ فقه اسلامى است، منصرف شوند. كوشش نمايند كه هر روز بر دقت‌ها و بحث و نظرها و پشتكار و تحقيق‌ها افزوده شود».

همچنان كه مى‌بينيم، حضرت امام به حوزه‌هاى علميه تأكيد فراوان مى‌نمودند كه از روش مشايخِ عظام منصرف نشوند. در آخرين بيانيه‌هاى حضرت امام نيز كه به قلم و امضاى خود ايشان بود، مطالب ديگرى در باره حوزه‌هاى علميه بيان فرمودند.

بر خودم لازم مى‌دانم كه مطالبى در باره حوزه‌هاى علميه خدمتتان عرض كنم؛ زيرا من تا كنون نشنيده‌ام كه اين مطالب بيان شوند.

خوشبختانه پس از پيروزى انقلاب، به بركت انقلاب، مهاجرت جوانان تحصيل كرده به حوزه علميه قم شروع شده است. اكنون تعداد فراوانى از طلبه‌هاى حوزه علميه قم داراى ديپلم رياضى يا تجربى هستند.

برخى از آنان فوق ديپلم يا ليسانس هستند.

حتى برخى از آنان داراى درجه فوق ليسانس و دكترا هستند.

من طلبه‌اى را ديدم كه ليسانس كامپيوتر داشت و در حوزه علميه قم درس خارج مى‌خوانْد. او نيروى ارزنده‌اى براى اسلام است.

شكى نيست كه حوزه‌هاى علميه بايد تقويت شوند؛ اما چگونه بايد تقويت شوند؟

با هم به پانزده يا بيست سال قبل باز مى‌گرديم تا ببينيم در آن شرايطِ سخت چه كسانى در دانشگاه‌ها، مجامع كارگرى، بازار و در ميان مردم، پرچمدار اين نهضت و انقلابِ عزيز بودند؟ چه كسانى شهداى عزيز خود را قربانىِ اين نظام كردند؟ در آن روزهاى خطرناك، چه كسانى واسطه حضرت امام و مردم بودند؟

در آن دوره، علماى كشورِ ما به سه دسته تقسيم مى‌شدند. گروهى از آنان وابسته به حكومت طاغوت بودند. تعداد فراوانى از علماى كشورمان نيز مأيوس، بى‌تفاوت و ساكت بودند. بدشان نمى‌آمد كه در اين كشور، حكومت اسلامى بر پا شود؛ اما اميدى به اين مطلب نداشتند.

گروه سوم كه پرچمداران انقلاب بودند،

[1]- سوره نصر( 110).