يا مانند كسى هستيم كه در برابر دريا ايستاده و نمى‌تواند به عظمت آن پى ببرد. منشأ اين انقلاب بزرگ نيز حوزه‌هاى علميه بوده است.

يكى از علماى بسيار برجسته، بزرگوار و شناخته شده لبنان، پريروز به ايران آمده بود.

من در خدمت ايشان بودم. ايشان به من گفت:

حضرت امام رحمه الله انقلاب اسلامى ايران را رهبرى كرد و با موفقيت به مراحل زيادى از مقصد رسانيد. چنين موفقيتى حتى براى انبيا و ائمه عليهم السلام هم حاصل نشده است. در ايران، يك طلبه از گوشه حوزه علميه قم قيام كرد و معادلات سياسى و اجتماعىِ دنيا را بر هم زد.

انقلاب اسلامى ايران هم از بركاتِ حوزه علميه است.

بنا بر اين همه افتخارات و سرافرازى‌هايى كه ما در گذشته و امروز در ميدان علم، تحقيقات، منطق، تأليف كتاب‌هاى علمى و مبارزه، داشته‌ايم، همگى از بركاتِ حوزه‌هاى علميه هستند.

اكنون ما دوران بازسازى را در پيش داريم.

در دوران بازسازى بايد همه اجزاى پيكره اين نظام مانند اقتصاد، صنعت، دفاع ملى و ...

همگى تقويت شوند و توسعه يابند؛ اما قبل از همه آنها، ما نياز به حوزه علميه شيعه‌اى داريم كه مستقل و مترقى باشد، زبان دنيا را بفهمد، دنيا هم زبان او را بفهمد و از اسلام و انقلاب دفاع كند. ما خواهان داشتن چنين حوزه‌هايى هستيم. (تكبير نمازگزاران)

برادران و خواهران عزيز! سروران گرامى! نظام و كشور ما يك نظام و كشور اسلامى است. مردم دنيا از ما انتظار دارند تا به پرسش‌هاى آنان در باره اسلام، پاسخ دهيم.

امروز در زير آسمان و روى كره زمين، تنها كشورى كه سينه خود را سپر كرده و مى‌گويد: نظام و بنيان من، بر اساسِ اسلام است و من متولّىِ اسلام هستم، كشور ايران است.

مردم دنيا از ما انتظار دارند كه دانش‌آموزان و مربيان و استادان اسلام‌شناسىِ آنها را برايشان تربيت كنيم. دوستدارانِ صدور اسلام در سرتاسر دنيا، از ما انتظار دارند تا انقلاب را به آنان معرفى كنيم. چه كسى مسئولِ پاسخ دادن به اين نيازها و انجامِ اين وظايف اسلامى است؟

چه كسى بايد اقتصاد اسلامى، قضاى اسلامى، قوانين جزائى اسلام، عبادات اسلام و سياست‌هاى اسلامى را براى مردم دنيا تبيين كند؟ غير از حوزه‌هاى علميه، چه كسى توان انجام اين كار را دارد؟ ما بايد ان‌شاءالله با جان، مال، فكر و همه كيانمانْ حوزه‌هاى علميه شيعه را تقويت كنيم و هميشه به فكرِ اين موضوع مهم باشيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

«اوصيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ الَّتِى هِىَ الزَّادُ وَ بِهَا الْمَعادُ.»[2]

[بندگان خدا! شما را وصيت مى‌كنم به تقوا و

[1]- سوره توحيد( 112).

[2]- ر. ك: نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدى، خطبه 114، ص 112.