بخيل باش و زمام آن را در آنچه برايت روا نيست، رها مگردان.]

پس بايد قوه غضبيّه و قوه شهويّه شما در كنترل عقل و ايمانتان باشد. به سوى چيزهايى كه مشروعيّت ندارد، كشيده نشويد! تابع هواى نفس نگرديد!

«وَ اشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِيَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُم وَ اللُّطْفَ بِهِمْ.»[1]

[مهربانى كردن بر رعيت را بر دل خود پوششى گردان و دوستى ورزيدن با آنان را و مهربانى كردن با همگان.]

محبت كردن به مردم، لطف ورزيدن به آنان، اعمال عاطفه و احساس عاطفه در باره امّت، جزو وظايف شما است.

«وَ لَا تَكُونَنَّ عَلَيْهِمْ سَبُعاً ضَارِياً تَغْتَنِمُ اكْلَهَمْ.»[2]

[ (با مردم) مباش همچون جانورى شكارى كه خوردنشان را غنيمت شمارى.]

مبادا سوء استفاده بكنيد! مبادا از وجود آنها، از مال آنها، از جان آنها، از حيثيت آنها براى خودتان و اميال شخصى‌تان استفاده كنيد! مبادا در برخورد با آنان، گرگِ درنده باشيد!

آنها برادران دينى شما هستند و اگر برادر دينى نباشند، مانند شما انسان‌اند، حقّ زندگى دارند. گناهان آنان را ببخشيد. از اشتباهاتِ آنها صرف نظر كنيد. در جايى كه خطايى از آنان- دانسته يا ندانسته- سر مى‌زند تا آنجا كه ضرر به اصول نمى‌زند، چشم‌پوشى كنيد.

مبادا شما در باره خودتان گمان كنيد كه مطاع هستيد و اگر امر كرديد، بايد اطاعت شود و حالتى در شما به وجود آيد كه با افرادى كه در مقابل شما كرنش نمى‌كنند، درشتى كنيد و بگوييد: من امر مى‌كنم و شما بايد اطاعت كنيد! بايد رضايت مردم را تأمين كنيد.

آبروى آنهارا حفظ كنيد. در باره فشارى كه بر مردم وارد مى‌شود، فكر كنيد و بكوشيد كه مشكلات مردم را حل نماييد.

طبعاً مردم، مؤمن، حزب اللهى و فداكارند و آمادگى دارند از هر جهت كه فشار بر آنان وارد مى‌شود، آن را با چهره گشاده بپذيرند.

موقعيت جنگ، موقعيت نبرد با اين همه دشمنان داخلى و خارجى، لوازم دوران تحول، آثار و نتايج دولت‌هاى پليد سابق، خرابى‌ها و ويرانى‌هايى كه به بار آمده بود را همه آگاهى دارند و موقعيت را درك مى‌كنند؛ امّا در عين حال بايد از انجام كارهايى كه مردم را ناراحت مى‌كند، پرهيز نمود.

مغزهاى متفكر و نيروهايى كه در ميدان هستند، بايد بسيج شوند. اگر قيمت‌ها بالا است، بكوشند تا آنجا كه ممكن است، قيمت‌ها را تثبيت كنند؛ تورم را كنترل كنند.

آقاى نخست‌وزير در باره تورّم ايران سخنى گفت كه دليل رضايت ايشان بود.

ايشان مورد اعتماد مردم است. چيزى را كه مى‌گويد، مردم به شك و ترديد در آن نمى‌نگرند؛ امّا بايد مسائل طورى باشد كه از فشارهاى وارد بر مردم كاسته شود.

بحمد اللّه با همه مشكلاتى كه داريم، از نظر ارزاق عمومى و وسايل زندگى ديگر در كمبودِ آنچنانى نيستيم؛ امّا توزيع بايد عادلانه و عاقلانه و صحيح باشد و در هم ريختگى‌هايى كه از اين نظر به چشم مى‌آيد، بايد ترميم شود.

مسئولان امر نبايد به اين فكر كنند كه مردمِ حاضر در صحنه، حاضرند همه وجود خود و خانواده‌شان و سرمايه زندگى‌شان را در طَبَق اخلاص گذارده و به خدا تسليم كنند و هر مشكلى را تحمل كنند.

امروز هيچ كس، حتى دشمنان ما در فداكارىِ امتِ ما ترديدى ندارند. اگر سابقاً هم ترديد داشتند، امت ما در اين آزمايش‌ها و امتحانات بسيار سنگين و جان‌فرسا كه‌

[1]- همان.

[2]- همان.