من گمان نمى‌كنم طرح مسائل ديگر و مردم را از مسئله جنگ منحرف كردن، و مشكلِ جنگ را در رديف دوم و سوم و چهارم و پنجم قرار دادن، راه درست و كار صحيحى باشد.

مقدّم ساختن مشكلات ديگر بر مسئله جنگ، موجب مى‌شود كه فكر و نيروى مردم از مسئله جنگ منحرف شود و متوجه چيزهايى ديگر گردد. در اين صورت، قدرت و توان نظامى و دفاعى ما كاهش خواهد يافت و خداى ناكرده ممكن است روزى به جاى به دست آوردنِ فتح و پيروزى، به پاى ميز مذاكره كشانيده شويم.

من از مشكلات و مسائل جنگ و پيامدهاى آن، آگاه و با آنها آشنا هستم و در اينجا قصد ندارم به جاى ايراد خطبه‌هاى نماز جمعه، شعار بدهم؛ اما مى‌گويم:

قدرت عظيم يك ملت انقلابى و به پا خاسته را نبايد دست كم بگيريم. اگر تا كنون در كار ما ضعف‌هايى وجود داشته است، نگوييم:

برخورد بهتر از اين، امكان ندارد؛ بلكه بگوييم: تا كنون نيروها را به درستى بسيج نكرده و از آنها بهره‌گيرى ننموده‌ايم.

(تكبير نمازگزاران)

من به اهواز رفته بودم؛ شهرى كه زير بمباران بوده و آن همه صدمه و ويرانى به آن وارد شده است. مردم اهواز در روز بيست و دوم بهمن به خيابان‌ها آمده بودند و فرياد مى‌زدند: جنگ، جنگ، تا پيروزى.

مردم ساكن در شهرهاى جنگ‌زده كه بار سنگين جنگ را به دوش مى‌كشند، خواهان جنگ تا پيروزى نهايى هستند.

ما نيز با تمام قدرت و وجودمان، مذاكره را نفى مى‌كنيم. (تكبير نمازگزاران)

دومين هدف اجتماعى مهمّ ما كه بايد در مجامع طرح شود تا بتوانيم با همفكرى و هميارىِ مردم، راهى براى دستيابى به آن بيابيم، موضوع بسيار مهمّ وحدت امت اسلامى است. ضرورت دستيابى به وحدت امت اسلامى آن قدر روشن و آشكار است كه همه علاقه‌مندان انقلاب، آن را درك مى‌كنند. تنها، كسانى كه در پى براندازى اين انقلاب و اين نظام هستند، به وحدتِ امت اسلامى علاقه‌مند نيستند.

وقتى در مناطق جنگى با پاسداران، ارتشى‌ها، نيروهاى مردمى و ساير نيروهاى مسلح برخورد مى‌كنيم، به جاى اينكه مشكلات زندگى خودشان و مشكلات و سختى‌هاى ناشى از جنگ و زندگى در جبهه را مطرح كنند، تنها چيزى كه مى‌گويند، اين است كه: ان‌شاءالله اختلاف بين مسئولان رده‌هاى بالا به نحوى حل شود تا انقلاب مخدوش نشود و جنگ با پيروزى به پايان برسد.[1] انقلاب شكوهمند اسلامى ايران، دستاوردهاى بسيار فراوان و درخشانى داشته است. وقتى انسان برخى از ثمرات انقلاب اسلامى ايران را با ساير انقلاب‌ها مقايسه مى‌كند، در مى‌يابد كه برخى از نتايج انقلاب اسلامى ايران خود به تنهايى از تمام دستاوردهاى ساير انقلاب‌ها، بزرگ‌تراست.

مهم‌ترين دستاورد انقلاب اسلامى ايران، ساختن و تربيت معنوى و روحىِ انسان‌ها است.

نمونه‌اى از اين انسان‌هاى پرورش يافته، پاسداران دلاور انقلاب هستند كه با كمال خلوص و ايثار به جنگِ دشمن مى‌شتابند و از اين كشور و آرمان‌هاى مقدس اسلام‌

[1]- اشاره خطيب عاليقدر در اينجا به اختلافات موجود ميان رئيس جمهور وقت از يك سو با نخست‌وزير و مجلس و سپاه پاسداران از سوى ديگر است. تفصيل اين ماجرا در كتاب« غائله چهاردهم اسفند 1359» آمده است.