«يا ايُّهَا النَّبِىُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنينَ عَلَى الْقِتالِ انْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ يَغْلِبُوا مِأَتَيْنِ وَ انْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِأَةٌ يَغْلِبُوا الْفاً مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ»[1]

[اى پيامبر! مؤمنان را به جنگ برانگيز! اگر از شما بيست تن باشند و در جنگ پايدارى كنند، بر دويست تن غلبه خواهند يافت. اگر صد تن باشند، بر هزار تن از كافران پيروز مى‌شوند؛ زيرا آنان مردمى عارى از فهم‌اند.]

«وَ قاتِلُوا فى‌ سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا انَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ»[2]

[با كسانى كه با شما جنگ مى‌كنند، در راه خدا بجنگيد و تعدّى مكنيد زيرا خداوند تعدّى كنندگان را دوست ندارد.]

«وَ قاتِلوُهُمْ حَتّى‌ لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوا فَلا عُدْوانَ الَّا عَلَى الظَّالِمين»[3]

[با آنها بجنگيد تا ديگر فتنه‌اى نباشد و دين تنها دينِ خدا شود. ولى اگر از آيين خويش دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمكاران روا نيست.]

«الشَّهْرُ الْحَرْامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا انَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقينَ»[4]

[اين ماه حرام در مقابل آن ماه حرام و شكستن ماه‌هاى حرام را قصاص است، پس هر كس بر شما تعدّى كند، به همان اندازه تعدّى‌اش بر او تعدّى كنيد و از خدا بترسيد و بدانيد كه او با پرهيزكاران است.]

«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ انْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ انْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ انْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»[5]

[جنگ بر شما مقرر شد، در حالى كه آن را ناخوش داريد. شايد چيزى را ناخوش بداريد و در آن، خيرِ شما باشد و شايد چيزى را دوست داشته باشيد و برايتان ناپسند افتد.

خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد.]

«وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ اهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّاً وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصيراً»[6]

[چرا در راه خدا و به خاطر مردان و زنان و كودكان ناتوانى كه مى‌گويند: اى پروردگار ما! ما را از اين قريه ستمكاران بيرون آر و از جانبِ خود يار و مددكارى قرار ده، نمى‌جنگيد؟]

«الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلونَ فى‌ سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ فى‌ سَبيلِ الطَّاغُوتِ»[7]

[آنان كه ايمان آورده‌اند، در راه خدا مى‌جنگند، و آنان كه كافر شده‌اند در راه شيطان‌]

اين چند آيه شريفه قرآن، برخى از آيات فراوانِ قرآن در باره جنگ و جهاد هستند.

اصول ما، اين آيات قرآنى است. ما بر اساس اين اصول، تصميم مى‌گيريم.

خداوند در قرآن، مردم را به برداشتنِ سلاح و جهادِ مسلحانه در راه خدا و در راه دفاع از استقلال و دين و دفعِ ظلمِ ظالم و تجاوزگر تا مرزِ احقاق حق و برپايى عدالت، دعوت مى‌كند. ما هم از همين اصل پيروى مى‌كنيم.

[1]- سوره انفال( 8)، آيه 65.

[2]- سوره بقره( 2)، آيه 190.

[3]- سوره بقره( 2)، آيه 193.

[4]- همان، آيه 194.

[5]- همان، آيه 216.

[6]- سوره نساء( 4)، آيه 75.

[7]- همان، آيه 76.