ايران نخواهيد شد؛ زيرا شما براى من نمى‌جنگيد، بلكه براى عراق مى‌جنگيد، براى خالد بن وليد مى‌جنگيد!

اين خبر عجيب است و من نمى‌دانم كه درست است يا نه؛ اما واقعيّت، چيزى در همين حدود است. خداوند يا به صدام عقل بدهد يا عقلش را بگيرد تا اين تصميمى را كه گرفته است، هر چه زودتر عملى كند.

سپس همان مجله آمريكايى در مورد پيروزى ايران در بُعد سياسى، نوشته است:

در جنگِ قيمت نفت، حرف ايران به پيروزى رسيد. در جريان مك فارلين هم شكستِ آمريكا آن قدر مفتضحانه بود كه مك فارلين خودكشى كرد.

مك فارلين يك مرتبه، سى چهل تا قرص واليوم خورد. آدم عاقل!! اگر اين كار، خودكشى نيست، پس خودكشى چيست؟

در بُعد اقتصادى، عراق قبل از شروع جنگ، 35 ميليارد دلار ذخيره داشت.

در طول جنگ با ايران، علاوه بر اينكه آن ذخيره‌ها را خرج كرد، 60 تا 70 ميليارد دلار ديگر هم بدهكار شد. از شرق و غرب و كشورهاى مرتجع، از هر كه توانسته، گدايى كرده است؛ اما ايران پس از اين هفت سال جنگ، هنوز يك ريال هم بدهكار نشده است.

يك روزنامه غربى ديگر خطاب به دولت خودشان نوشته است: آمريكا در عراق منافع دارد، نه صدام. اگر منتظر هستيد كه ايران پاى ميز مذاكره با صدام بنشيند، ايران ثابت كرده است كه پاى ميز مذاكره با صدام و صداميان نمى‌نشيند. (تكبير نمازگزاران) پس چرا استعفا، بركنار شدن و از بين رفتنِ صدام را مطرح نمى‌كنيد؟

ما در باره سرنوشت جنگ، همان حرفى را مى زنيم كه از ابتدا گفته‌ايم. قبل از عمليات والفجر، بعد از آزادى مهران، قبل از عمليات كربلاى پنج، بعد از عمليات كربلاى پنج، قبل از جنگ شهرها، قبل از بمباران‌هاى شيميايى و بعد از آنها، هرگز حرفِ ما عوض نشده است.

ما به آب و خاك عراق و به استقلال عراق، چشمِ طمع نداريم. ما خواهانِ تماميّت ارضى و استقلال هستيم و از آن دفاع مى‌كنيم.

با وجود همه دشمنى‌هايى كه بعضى از كشورهاى منطقه با ما كرده‌اند و موضع‌گيرى‌هايى كه عليه ما داشته‌اند و كمك‌هايى كه به رژيم عفلقى كرده‌اند، ما خواهان گسترش جنگ در منطقه نيستيم و حاضريم با آنها در كنار هم و بر اساس احترام متقابل زندگى كنيم و امنيّت منطقه را تأمين كنيم تا احترام و شخصيّت و استقلالِ همه محفوظ باشد.

ما مخالف صلح نيستيم. ما سه خواسته داريم. اول اين كه: صلح تحميلى را نمى‌خواهيم. جنگ را به ما تحميل كرديد؛ اما صلح به ما تحميل نمى‌شود.

دوم، اين كه: ما صلح عادلانه مى‌خواهيم نه صلح آمريكايى، نه روسى و نه صدّامى را.

سوم اين كه: متجاوز بايد محكوم شود و به عنوان جنايتكار جنگى محاكمه شود.

(تكبير نمازگزاران) زيرا تا هنگامى كه صدام نفَس مى‌كشد، منطقه روىِ آرامش را به خود نخواهد ديد.

ما مى‌گوييم: به كشور و استقلال ما تجاوز شده و ما خسارت ديده‌ايم.

بايد خسارت‌هاى ما جبران شود و جنايتكارِ جنگ، كنار برود تا منطقه در صلح و آرامش و امنيّت، بر اساس اسلام و تقوا و حق و عدالت زندگى كند.

حرف ما همين است و با بمباران شهرها و با بمباران شيميايى هم دست از حرفِ خود بر نمى‌داريم و همچنان كه رهبر عظيم الشأن ما فرمودند: تا آخرين نفر و تا آخرين قطره خون و تا آخرين ديوار سالم كشورمان، از اين‌