آنها را از آتش جهنّم و عذاب خداوند، نجات دهيد.

مرحوم مجلسى در بيان اين روايت در بحار الانوار مى‌گويد: هر چند كه امر همگان به معروف و نهى از منكر، واجب است، اما بر اساسِ اين روايت، امر به معروف و نهى از منكر، بايد از خانواده انسان شروع شود.

بستگان سببى و نسبى انسان، از اين جهت در اولويت قرار دارند.

اعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ اعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ الهِ النَّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذى‌ يُوَسْوِسُ فى‌ صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ‌[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤمِنينَ وَ عَلى‌ فاطِمَةَ الزَّهراءِ وَ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهِدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد:

«... فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ ابْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ اوْلِيائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوى‌ وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصينَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثيقَةُ فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ الْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمْلَةَ الْبَلاءِ وَ دُيِّثَ بِالصِّغَارِ وَ الْقَمَاءَةِ.»[2]

[جهاد درى است از درهاى بهشت كه خدا بر روى گُزيده دوستانِ خود گشوده است؛ و جامه تقوا است كه بر تنِ آنان پوشيده است.

زرهِ استوارِ الهى است كه آسيب نبيند و سپرِ محكمِ اوست- كه تير در آن ننشيند- هر كه جهاد را وا گذارد و ناخوشايند داند، خدا جامه خوارى بر تنِ او پوشانَد. و فوجِ بلا بر سرش كشانَد و در زبونى و فرومايگى بمانَد.]

به فضل خداوند در 22 بهمن سال 1357 ه. ش. عنايت و رحمت خداوند شاملِ ما شد و انقلاب به پيروزى رسيد.

از آن تاريخ، هشت سال گذشته است.

وقتى اوراق تاريخِ اين هشت سال را ورق مى‌زنيم و خاطرات گذشته‌مان را تجديد مى‌كنيم، مى‌بينيم اين امت اسلامى در اين هشت سال، راه صدها ساله، بلكه هزاران ساله را پيموده است.

تغيير دادن نظام يك مملكت، از بين بردن استبداد داخلى، تغيير رژيمِ دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهى، حذف و بيرون راندنِ خاندان كثيف پهلوى و مزدوران آنها و قطع ريشه‌هاى مزدوران رژيم شاه و كسانى كه با حمايت شاه، مردم ايران را چپاول مى‌كردند، همه اينها از دستاوردهاى انقلاب شكوهمند اسلامىِ ماست.

در بعضى كشورهاى ديگر هم انقلابى مانند انقلاب ايران صورت گرفته است.

مردم آن كشورها، عليه وضع موجود در كشورشان انقلاب كردند، شاهِ خود را بيرون كردند يا كشتند و نظام مملكت خود را عوض نمودند اما دستاوردهاى انقلاب‌هاى ديگر از نظر عمق، تفاوت‌هاى اساسى و فراوانى با انقلابِ ايران دارد. به دست آوردنِ استقلال مملكت به معناى صحيح كلمه، يعنى اخراج ابرقدرت‌هاى شرق و غرب از كشور و قطعِ وابستگىِ كشور به آنها،

[1]- سوره ناس( 114).

[2]- نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدى، خطبه 27، ص 27.