اما آن اسلحه محرمانه عراق؛ ان‌شاءالله ما به رژيم صدام حمله خواهيم كرد تا ببينيم آيا دنيا از آن سلاح، مات خواهد شد يا خير؟

در برابر حوادث افغانستان، موضع ايران همان است كه قبلًا بود. ايران از مواضع خودش در برابر افغانستان، نه يك وجب عقب رفته و نه يك وجب جلوتر رفته است. ايران از ابتدا گفته است كه لشكر بيگانه مهاجم بايد از خاكِ افغانستان بيرون برود.

اين حرف، عين حق است و هيچ كس نمى‌تواند از آن عقب‌نشينى كند. اگر بخواهيم از اين موضع، عقب‌نشينى كنيم، چه بايد بگوييم؟ آيا بگوييم كه دولت مهاجمِ اجنبى بايد در خاك افغانستان بماند؟ آيا چنين چيزى، عملى و شدنى است؟!

اين كه ما مى‌گوييم لشكر روسيه بايد از افغانستان بيرون برود، معنايش اين نيست كه گرگ ديگرى به جاى لشكر روسيه بيايد و تمامِ هستىِ ملت افغانستان را تاراج و غارت كند. مگر نمى‌شود كه ملّتى را به حال خود بگذارند تا كتاب سرنوشتش را با دستِ خود بنويسد؟ چنين چيزى، چه اشكال و ايرادى دارد؟

اگر استكبار جهانى، مردم افغانستان را به حال خود رها كند و به آنها بگويد: اين شما و اين مملكت و امكاناتتان؛ چه اشكالى دارد؟

اگر هر كس مى‌خواهد با افغانستان رابطه داشته باشد، بر اساس قوانينِ پذيرفته شده بين المللى رابطه داشته باشد، چه ايرادى دارد؟

مطالب ديگرى هم در مورد جنگ، مى‌خواستم عرض كنم؛ اما وضع هوا اجازه نمى‌دهد كه بيش از اين مزاحمتان شوم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[1] و السلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته.

24 جمعه 20 تير 1365- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: بازگشت به اسلام و نظام حقوقى اسلام‌

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ اشْرَفِ انْبِياءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

«... فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ احْسَنَهُ اولئِكَ الَّذينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ اولئِكَ هُمْ اولُوا الالْبابِ»[2]

[پس بندگانِ مرا بشارت ده! آن كسانى كه به سخنْ گوش مى‌كنند و از بهترينِ آن پيروى مى‌كنند، ايشان‌اند كسانى كه خدا هدايتشان كرده و اينان خردمندان‌اند.]

پس از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى، وظايفى بر دوش امت اسلامىِ ايران قرار گرفت. مهم‌ترينِ اين وظايفْ مسئوليتِ نگهدارى، حراست و پاسدارى از انقلاب بود.

با عنايت پروردگار، انقلاب به پيروزى رسيده بود؛ اما در اين سال‌ها، تقريباً هر سال، هر ماه، هر هفته و هر روز، ابرقدرت‌ها و مزدورانِ آنها توطئه جديدى عليه انقلاب اسلامى ايران، طراحى و اجرا مى‌كردند.

در اين مدت، بعضى از حملات دشمنان عليه انقلاب، بسيار كوبنده و شكننده و برخى ضعيف‌تر بوده‌اند.

حفظ انقلاب از آسيبِ حمله‌هاى ابرقدرت‌ها و مزدورانِ آنها و همچنين‌

[1]- سوره نصر( 110).

[2]- سوره زمر( 39)، آيه 17 و 18.