عمويش حضرت «ابوطالب» اداره زندگى او را به دوش گرفت. در سن 25 سالگى با حضرت «خديجه» ازدواج كرد.

از كودكى با ادب، راستگو و درستكار بود و به همين جهت به او «محمد امين» مى‌گفتند. چهل سال در ميان مردم با صداقت و امانت و بزرگوارى زندگى كرد، در اين مدت هرگز دروغ و خيانت از او ديده نشد و ستمى بر كسى روا نداشت. هر سال مدتى به كوه «حراء» مى‌رفت و با تأمل در آثار قدرت خداوند او را پرستش مى‌نمود، تا اين كه در سن 40 سالگى در روز 27 ماه رجب به پيامبرى برگزيده و مبعوث شد. پس از مبعوث شدن به پيامبرى، مدت 13 سال در مكه به سر برد و در اين مدت پنهان و آشكار مردم را به خداپرستى و اسلام دعوت نمود. مشركين در اين مدت دست به آزار و شكنجه مسلمانان و رسول خدا زدند، به طورى كه حضرت مجبور شد به شهر «يثرب» كه بعداً «مدينةالنبى» نام گرفت هجرت و مسافرت كند و در آنجا بناى حكومت جهانى اسلامى را پى‌ريزى نمايد؛ مدت 10 سال حضرت در آن شهر زندگى كرد و به تبليغ و ارشاد مردم مشغول بود؛ حوادث گوناگون تلخ و شيرين و جنگها و پيروزيهايى در اين ده سال اتفاق افتاد، پس از گذشت 63 سال از عمر شريفشان در 28 ماه صفر سال 11 هجرى اين جهان را بدرود گفته، به ديار ابدى شتافتند.

هرچند موفقيت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با كمك پروردگار بود ولى يكى از مهم‌ترين عوامل آن جاذبه اخلاقى ايشان بود. آن چنان صفات پسنديده انسانى و مكارم اخلاقى در او جمع شده بود كه دشمنان سرسخت را