به همين جهت دچار لغزش و انحراف نمى‌شوند؛ مثل پزشكى كه در آزمايشگاه خود آبى را كه آلوده به انواع بيمارى‌ها بوده مطالعه نموده و اثر كشنده ميكروبهاى آن را دريافته است، چنين پزشكى ممكن نيست از آن آب بنوشد؛ چرا كه اين دانش و آگاهى به او مصونيت و دورى از نوشيدن آب را داده است.

سرچشمه بسيارى از گناهان، ناآگاهى از عواقب و آثار عمل ناشايستى است كه انجام مى‌شود. خداوند با آموختن علوم و دانشهايى به پيامبرانش، آنها را از انجام گناه به دور مى‌دارد. اگر گفته شود چرا پيامبران مشمول چنين فضل الهى شده‌اند نه ديگران، بايد گفت: اين به خاطر مسؤوليت سنگين رهبرى جامعه است كه بر دوش آنان گذاشته شده است.

2- همانطور كه از مطالب گفته شده روشن شد يكى ديگر از خصوصيات پيامبران اين است كه بايد تمام قوانين و احكامى را كه براى سعادت دُنيوى و اخروى بشر لازم است بدانند تا بتوانند راه حقيقى تكامل و برنامه‌هاى سعادت بشر را به طور كامل در اختيارش گذارند، البته محدوده دانش پيامبران به مقدارى است كه خداوند در اختيار آنان مى‌گذارد و شرط اين كه آنها بتوانند از جانب خداوند صاحب دانش و علم شوند اين است كه داراى عقل و فهم ويژه‌اى باشند و به عبارت ديگر افرادى حكيم و خردمند باشند.

راه‌هاى شناسايى پيامبران عليهم السلام‌

براى شناسايى درستى گفتار فردى كه ادعاى پيامبرى مى‌كند راه‌هاى متعددى وجود دارد كه برخى از آنها بدين قرار است: