تبعيض و ظلم و ستم براى خويش فراهم آورد. در شريعت اسلام هيچ كس حق ندارد به بهانه آزادى‌هاى فردى امنيت و عفت عمومى را پايمال نمايد، به همين جهت با كسانى كه بخواهند به حقوق مادى و معنوى ديگران تجاوز نمايند به شدت برخورد گرديده است و علاوه بر انذار و هشدار نسبت به عذاب اخروى، در بسيارى از موارد مجازات‌هاى سختى نيز براى آنها پيش‌بينى شده است.

در زندگى اجتماعى رفتار هر فردى بر ساير افراد تأثير گذار بوده و به اصطلاح «واگيردار» خواهد بود؛ شرابخوارى و قماربازى و فساد جنسى علنى و امثال آن پايه‌هاى اخلاقى اجتماع را سست و ويران كرده و زندگى انسان را به سوى حيوانيت سوق خواهد داد. از نظر اسلام كسى كه در خلوت مرتكب يكى از محرمات الهى مى‌گردد با شخصى كه در انظار عمومى به چنين كارى دست مى‌زند تفاوت بسيارى دارد، چرا كه اولى فقط خود را آلوده كرده ولى دومى آلودگيش را به جامعه تزريق نموده است. دستورالعمل‌هاى زير تنها بخش كوچكى از احكام اسلام براى پاكسازى معنوى محيط اجتماعى مسلمانان مى‌باشد: الف- حرمت حضور دختر و پسر يا زن و مرد نامحرم در مكان خلوتى كه در معرض رفت و آمد افراد ديگر نيست، بدين معنا كه افراد ديگر اجازه ندارند و يا نمى‌توانند به آن مكان وارد شوند؛ امام على عليه السلام مى‌فرمايند: «هيچ زن و مردى با هم خلوت نمى‌كنند مگر اين كه شيطان سومين فردى است كه در آنجا حضور دارد.»[1]

[1]- مستدرك الوسائل، ج 14، ص 265، حديث 2