نمى‌كند واجب نيست.

4- به واسطه امر و نهى فساد بزرگ‌ترى پيش نيايد؛ پس اگر بداند يا گمان كند يا احتمال صحيح عقلايى دهد كه در اثر امر و نهى زيان جانى يا آبرويى يا مالى قابل توجهى به او يا ديگران مى‌رسد، امر و نهى واجب نمى‌باشد بلكه در بسيارى موارد حرام است.

5- پيش از او افراد ديگرى عهده‌دار اين وظيفه نشده باشند؛ پس اگر بعضى از افراد نسبت به آن اقدام كرده‌اند و مقصود حاصل شده باشد، واجب بودن امر و نهى از وى ساقط مى‌شود، چرا كه امر به معروف و نهى از منكر «واجب كفايى» است يعنى به واسطه انجام آن توسط برخى افراد تكليف از دوش ديگران برداشته مى‌شود.

پرسش: امر به معروف نسبت به انجام مستحبات و نهى از منكر نسبت به مكروهات چه حكمى دارد؟

پاسخ: در اين گونه موارد امر و نهى مستحب است.

پرسش: آيا در تمام مواردى كه به واسطه امر به معروف و نهى از منكر زيان جانى يا مالى به انسان وارد مى‌گردد اين وظيفه از عهده انسان ساقط مى‌شود؟

پاسخ: خير، بلكه در مواردى كه معروف يا منكر از امورى هستند

[1]- دخالت

[2]- همان، ص 94، حكايت 38