مى‌فرمايند: «فقيرى گرسنه نماند مگر به واسطه آنچه ثروتمند از آن بهره گرفت.»[1] با دقت در آيات قرآن مجيد و سخنان معصومين عليهم السلام روشن مى‌شود كه يكى از اهداف دين اسلام از بين بردن اختلافات غير عادلانه‌اى است كه بين طبقه ثروتمند و طبقه ضعيف در اثر بى‌عدالتى‌هاى اجتماعى پيدا شده است.

براى رسيدن به اين هدف دين اسلام برنامه وسيعى را در نظر گرفته، و دستورات و قوانين دقيقى را طراحى نموده است كه اگر به مجموعه آنها عمل شود جامعه‌اى سعادتمند به وجود خواهد آمد. دورى از اجحاف، گران‌فروشى، كم‌فروشى، غصب مال مردم، سرقت، اسراف، تبذير، تقلب، غش، كلاه‌بردارى، رشوه‌خوارى، احتكار، ربا و خيانت در اموال عمومى؛ همراه با واجب نمودن ماليات‌هايى همچون خمس و زكات؛ و پرداخت وجوهى به عنوان فطريه، كفارة، رد مظالم و نفقه زير دستان؛ و نيز تشويق به پرداخت صدقه و انفاق، قرض‌الحسنه و وقف اموال و اشياء در راه‌هاى خير قسمتى از اين برنامه جامع مى‌باشد.

در اين برنامه همه‌جانبه سعى شده است روح ايمان و برادرى و انسانيت و عدالت‌خواهى در وجود مسلمانان زنده گردد، به گونه‌اى كه مسلمان شرم داشته باشد شب با شكم سير بخوابد و همسايه‌اش گرسنه باشد.

[1]- نهج البلاغه، بخش حكمت‌ها، حكمت 328، ص 420