حضرت صادق عليه السلام براى تسليت‌گويى خدمت امّ‌حميده همسر حضرت رفتم، او گريه نمود و من هم به گريه افتادم، بعد به من گفت: اگر امام را هنگام جان‌دادن مى‌ديدى شگفت‌زده مى‌شدى، چرا كه او چشمانش را باز كرد، سپس فرمود: همه خويشاوندان مرا جمع كنيد، ما همه را حاضر كرديم، حضرت به آنها نگاه كرد و اين جمله را فرمود: «شفاعت و دستگيرى ما (اهل‌بيت) شامل حال كسانى كه نماز را سبك شمارند نخواهد شد.»[1] قرآن كريم در توبيخ كسانى كه ارزشى براى نماز قائل نيستند و به اوقات و اركان و شرايط و آداب آن اهميتى نمى‌دهند چنين مى‌گويد:

«فَوَيْلٌ لِلمُصَلِّين* الَّذينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِم ساهُون»[2]

يعنى: واى بر نمازگزاران، آنهايى كه غافل از نماز خويش هستند، و نيز در مقام معرفى منافقين يكى از نشانه‌هاى آنها را چنين ذكر مى‌كند: «هنگامى كه به نماز برخيزند سرتاپاى آنها غرق كسالت و بى حالى است در برابر مردم ريا و خودنمايى مى‌كنند و خدا را جز مقدار كمى ياد نمى‌كنند.»[3] امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: «روزى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در مسجد نشسته بودند كه مردى وارد مسجد شد و مشغول نماز شد، ولى ركوع و سجود خود را به طور كامل و صحيح به جا نياورد، پيامبر اكرم فرمودند: اين شخص همانند كلاغ به زمين نوك زد، اگر اين شخص از دنيا برود و

[1]- وسائل الشيعه، ج 4، ص 26 و 27، حديث 11

[2]- سوره ماعون( 107): آيه 4 و 5

[3]- سوره نساء( 4): آيه 142