4- با تمام وجود به سخنش بايد گوش داد و با ديگران در مجلس درس صحبت نكرد، وچون با استاد سخن مى‌گوييم به‌آرامى سخن گفته و صدايمان را بالاتر از صدايش قرار ندهيم.

5- براى فراگيرى دانش در مقابل او زانو زده، و پشت سر استاد جايى كه او مجبور شود براى نگاه كردن به ما در هنگام درس خود را به زحمت بيندازد ننشينيم.

6- كارهايى كه با ادب و احترام سازگار نيست در محضر او انجام نگيرد؛ مثلًا با چشم و يا ابرو به او و يا ديگران اشاره نشود.

7- اگر جلسه درس مقدارى طولانى شد دلتنگ و افسرده نشويم و با حركات خودمان مثل خميازه كشيدن و بازى با انگشتان عظمت درس و احترام استاد را از بين نبريم.

8- اگر كسى از استاد درباره مسأله‌اى پرسشى نمود، پيش از آن كه ايشان پاسخ دهد ما به جواب گفتن سؤال آن فرد اقدام ننماييم.

9- هرگز از استاد بدگويى ننموده و اگر در حضور انسان در مجلسى از او بدگويى صورت گرفت از وى دفاع كنيم، و اگر عيوبى از او سراغ داريم سعى در پوشانيدن آنها نموده و خوبى‌هايش را آشكار نماييم.

10- عظمت مجلس درس و محضر استاد را با انجام گناهان از بين نبريم؛ مثلًا در مجلس درس از ديگران غيبت ننماييم.

11- با دشمنان استادمان به رفاقت و رفت وآمد نپرداخته، و با دوستان‌

[1]- گلستان، باب اول در سيرت پادشاهان، ص 98، حكايت 41