(3067)

64 (3064)- امام عليه السّلام (در باره بخشش) فرموده است‌

(1) از بخشيدن اندك شرم مكن، زيرا نوميد كردن كمتر از آن (و به شرمندگى سزاوارتر) است.

۶۵ وَ قَالَ عليه السلام الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ وَ الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى.

65 - امام عليه السّلام (در پاكدامنى و سپاسگزارى) فرموده است‌

(1) پاكدامنى زينت و آرايش بى‌چيز و درويش است، و سپاسگزارى (از نعمتهاى خداوند) آرايش توانگر.

۶۶ وَ قَالَ عليه السلام إِذَا لَمْ يَكُنْ مَا تُرِيدُ فَلاَ تُبَلْ كَيْفَ كُنْت

66 - امام عليه السّلام (در باره آرزوها) فرموده است‌

(1) هرگاه بآنچه مى‌خواهى نرسيدى پس بهر حال هستى باك نداشته باش (زيرا براى نرسيده اندوه بخود راه دادن بى‌خردى است).

۶۷ وَ قَالَ عليه السلام لاَ يُرَى الْجَاهِلُ إِلاَّ مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً.

67 - امام عليه السّلام (در نكوهش نادان) فرموده است‌

(1) ديده نمى‌شود نادان مگر آنكه تندرو است (از حدّ و اندازه خود مى‌گذرد) يا كند رو (بحدّ و اندازه خود نمى‌رسد).

۶۸ وَ قَالَ عليه السلام إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلاَمُ.

68 - امام عليه السّلام (در نشانه عقل) فرموده است‌

(1) چون عقل و خرد به مرتبه كمال رسد گفتار كم گردد (زيرا كمال عقل مستلزم تسلّط بر ضبط و نگاه‌دارى قواى بدنيّه است، پس در هر چه و هر كجا بيجا سخن نمى‌گويد).

۶۹ وَ قَالَ عليه السلام الدَّهْرُ يُخْلِقُ الْأَبْدَانَ وَ يُجَدِّد