52 (- امام عليه السّلام (در باره شكيبائى) فرموده است‌

(1) شكيبائى دو جور است:

(يكى) شكيبائى بر آنچه نمى‌پسندى (كه اين نوع از شكيبائى از شجاعت و دلاورى است) و (ديگر) شكيبائى از آنچه دوست دارى (كه اين نوع از صبر از عفّت و پاكدامنى است).

۵۳ وَ قَالَ عليه السلام الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ.

53 - امام عليه السّلام (در باره دارائى و بى‌چيزى) فرموده است‌

(1) دارائى (براى شخص) در غربت وطن و ميهن است (زيرا بواسطه آن همه اظهار دوستى و آشنائى كنند) و بى‌چيزى در وطن غربت است (زيرا بر اثر آن همه از شخص دورى مى‌نمايند).

۵۴ وَ قَالَ عليه السلام الْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ يَنْفَدُ.

54 - امام عليه السّلام (در سود قناعت) فرموده است‌

(1) قناعت دارائى است كه نابود نمى‌شود (زيرا قناعت و خورسند بودن بآنچه رسيده نيازمندى را دور مى‌سازد. سيّد رضىّ «رحمه اللّه» فرمايد:) اين فرمايش از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله (نيز) روايت شده است.

۵۵ وَ قَالَ عليه السلام الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ.

55 - امام عليه السّلام (در زيان دارائى) فرموده است‌

(1) دارائى مايه و پايه شهوتها و خواهشها است (زيرا دارائى دست را براى رسيدن به آرزوهاى نفسانىّ باز مى‌گذارد).

۵۶ وَ قَالَ عليه السلام مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ.