نام کتاب : انسان در تراز قرآن نویسنده : راد، على جلد : 1 صفحه : 74
قرآن با ارائه آگاهىهاى مربوط به شناخت مسير، از آن به «هدايت سبيل»[1] تعبير نموده و ازجمله دلمشغولىهاى[2] انسانهاى پاك نهاد را نيل به صراط مستقيم[3] مىداند؛ چنان كه آنان هماره در مناجات با خداوند، ثبات در اين راه را خواستارند.[4]
راه خدايى
در نگاه قرآن، در زندگى دو مسير فراروى انسان قرار دارد: مسيرى كه الهى است و از آن به «صِراطِ اللَّهِ»[5] يا «سَبِيلِ اللَّهِ»[6] ياد شده و مسيرى كه نهايتِ آن آتش جهنم بوده و تباهى انسان را رقم مىزند و از آن به «صِراطِ الْجَحِيمِ»[7] يا «سَبِيلِ الطَّاغُوتِ»[8] تعبير شده است؛ اين دو مسير،
[1]. عنكبوت: 69:(\i وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا\E). افزون بر اين در آيه(\i وَ ما لَنا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَ قَدْ هَدانا سُبُلَنا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلى ما آذَيْتُمُونا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ\E)( إبراهيم: 12)، به تحقق اين هدايت در شان توكلكنندگان به خداوند تصريح شده است.