توجه به اينكه فرزندى نداشت، هنوز در اشتياق پدر شدن به سر مى‌برد تا با فرزندى پسر، نسل نبوت در خاندان وى استمرار يابد.[1] در اين ميان مانعى فراروى زكريا بود كه فرزنددار شدن را براى او غيرممكن مى‌كرد، و آن كهولت سن زكريا و يائسگى همسرش بود كه تولد فرزند را بس دشوار مى‌نمود.[2] خداوند در مقابل اين دغدغه زكريا، آفرينش انسان را يادآورى مى‌شود كه چگونه او را از هيچ آفريد؛ حال آنكه آفريدن فرزند از يك پدر و مادر به شكل تولد و تناسل، بسيار آسان‌تر از آن است.[3]

بعدها خداوند، يحيى (ع) را به زكريا و همسرش عطا كرد[4] و نسل نبوت از طريق وى ادامه يافت. آيه يادشده با استدلال به قدرت الهى در آفرينش انسان حاكى است كه خداوند همان‌گونه كه انسان را از عدم محض و نفى مطلق آفريد، بى‌گمان قادر است تا افزون بر ذات، صفات و آثار او را نيز بيافريند؛ در اينجا نيز خلق فرزند از پدر و مادر پير، جز دگرگونى صفات، به كار ديگرى نياز ندارد؛ بنابراين كسى كه بر آفرينش ذات، صفات و آثار مخلوقات قادر است به طريق اولى بر دگرگون كردن صفات نيز توانا خواهد بود؛ خدايى كه انسان را از نيستى آفريده است مى‌تواند به زكريا فرزندى ببخشد، به گونه‌اى كه در وجود او و همسرش توان توليد مايع لازم براى تولد فرزند را قرار داده تا از درآميختن آن دو

[1].(\i وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا\E)( مريم: 5- 6)(\i دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً\E)( آل عمران: 38) به اين نكات اشاره دارند.

[2]. التبيان فى تفسير القرآن، ج 7، ص 109.

[3]. التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج، ج 16، ص 56.

[4].(\i يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ اسْمُهُ يَحْيى‌ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا\E)( مريم: 7)؛(\i وَ وَهَبْنا لَهُ يَحْيى‌ وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ‌\E)( انبيا: 90).