خیبر کمک کنند، جلوگیری کرد. محاصره خیبر قریب یک ماه طول کشید، با این حال قبایل مزبور نتوانستند متحدان خود را یاری کنند. [1] رهبر بزرگ اسلام با 1600 سرباز- که دویست سواره نظام در میان آنها بود- به سوی خیبر پیشروی کرد. [2] هنگامی که به سرزمین خیبر نزدیک شد، دعای زیر را خواند که حاکی از نیت پاک او است: بار الها! تویی خدای آسمانها و آنچه زیر آنها قرار گرفته و خدای زمین و آنچه بر آن سنگینی افکنده است. من از تو خوبی این آبادی و خوبی اهل آن و آنچه در آن هست، میخواهم و از بدیهای آن و بدی آنچه در آن قرار گرفته، به تو پناه میبرم. [3] این دعا در حال تضرع، آن هم در برابر 1600 نفر سرباز دلیر که هر کدام کانون سوزانی از عشق و شور به جنگ و نبرد بودند، حاکی است که او به منظور کشورگشایی و توسعهطلبی و انتقامجویی پا به این سرزمین نگذاشته است. او برای این آمده که این کانون خطر را که هر لحظه ممکن است، پایگاهی برای مشرکان بتپرست قرار بگیرد، درهم بکوبد تا نهضت اسلامی از این ناحیه تهدید نشود.
نقاط حساس و راههای شبانه اشغال میشود
دژهای هفتگانه «خیبر» هر کدم نام مخصوصی داشتند و نامهای آنها به قرار زیر
[1]. سیره ابن هشام، ج 2، ص 330. [2]. امالی طوسی، ص 164، ابن هشام در السیرة النبویه؛ ج 2، ص 328، تاریخ حرکت سربازان اسلام را ماه محرم و ابن سعد در الطبقات الکبری، ج 2، ص 77، تاریخ آن را جمادی الاولی سال هفتم میدانند. و چون اعزام سفیران در ماه محرم همان سال انجام گرفت، از این جهت نظریه دوم استوارتر به نظر میرسد. به خصوص که مهاجران حبشه پس از نامه پیامبر به «نجاشی» به وسیله «عمرو بن امیه»، در خیبر به پیامبر رسیدند. زیرا مدت زمانی لازم است که سفیر پیامبر از مدینه به حبشه برود و از آنجا همراه مهاجران به مدینه و خیبر بازگردد. و چون حرکت سفیران در ماه محرم بود، طبعا، باید نبرد خیبریان در ماههای بعد انجام گرفته باشد. [3]. اللهم رب السموات و ما أظللن و ربّ الأرضین و ما أقللن ... نسألک خیر هذه القریة و خیر أهلها و خیر ما فیها، و نعوذ بک من شرها و شر أهلها و شرّ ما فیها «الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 147».