مسأله نمازگزاران به بیت المقدس را پیش کشیدند و گفتند: «محمد» مدعی است که دارای آیین مستقلی است و آیین و شریعت او ناسخ آیینهای گذشته میباشد، در صورتی که او هنوز قبله مستقلی ندارد و به قبله جامعه یهود نماز میگزارد. این خبر برای پیامبر گران آمد. نیمه شبها از خانه بیرون میآمد و به آسمان نگاه میکرد. در انتظار نزول وحی بود که دستوری در این باره نازل شود. چنان که آیه یاد شده در زیر این مطلب را گواهی میدهد: نگاههای معنادار تو را به آسمان میبینیم، تو را به سوی قبلهای که رضایت تو را جلب کند میگردانیم. [1] از آیات قرآن استفاده میشود که تبدیل قبله علاوه بر اعتراض یهود، علّت دیگری نیز داشته است و آن جنبه امتحانی مسأله است. مقصود این بود که مؤمن واقعی و حقیقی، از مدعیان ایمان که در ادعای خود کاذب بودند تمیز داده شود و پیامبر این افراد را خوب بشناسد، زیرا پیروی از فرمان دوم که در حالت نماز، متوجه مسجد الحرام گردند، نشانه ایمان و اخلاص به آیین جدید بود و سرپیچی و توقف نشانه دودلی و نفاق بود. چنان که خود قرآن صریحا این مطلب را میفرماید: تغییر قبله از آن طرفی که بر آن نماز میگزاردید، برای این بود تا موافق را از مخالف تمیز دهیم و این کار برای غیر آنهایی که خداوند آنان را هدایت کرده است، کار پرمشقتی بود. [2] البته از تواریخ اسلام و مطالعه اوضاع شبه جزیره، علل دیگری نیز به دست میآید: اولا، کعبه که به دست قهرمان توحید، حضرت ابراهیم علیه السّلام تعمیر شده بود، مورد [1]. قَدْ نَری تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها «بقره (2) آیه 144». [2]. وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْها إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلی عَقِبَیْهِ وَ إِنْ کانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَی الَّذِینَ هَدَی اللَّهُ «همان، آیه 143».