زن محرومیت عجیبی در نزد اعراب داشته؛ به طوری که با فجیع‌ترین وضع زندگی می‌کرده است. و برای کشف حقیقت، دهمین باب این کتاب دلیل روشنی است.
گذشته از این، آیات قرآنی که در مذمّت اعمال ناشایست آنان نازل گردیده است، انحطاط اخلاقی آنان را در این قسمت روشن می‌سازد. قرآن کریم، عمل ناشایست آنان (کشتن دختران) را چنین بیان کرده و می‌فرماید:
وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ [2]؛ روز قیامت روزی است که از دختران زنده به گور شده سؤال می‌شود.
راستی انسان باید تا چه اندازه گرفتار انحطاط اخلاقی باشد که میوه دل خود را پس از رشد و نمو یا در همان روزهای ولادت، زیر خروارها خاک پنهان کند و از فریاد و ناله او متأثر نشود.
نخستین طایفه‌ای که در این موضوع پیش‌قدم شد، قبیله «بنی تمیم» بود. «نعمان بن منذر» فرمانروای عراق، برای سرکوب کردن مخالفان با لشکر انبوهی مخالفان خود را تارومار ساخت. اموال آنان را مصادره و دخترانشان را اسیر کرد. نمایندگان «بنی تمیم» به حضور او رسیدند و درخواست کردند که دختران آنان را بازگرداند، ولی به دلیل این که برخی از اسیران در محیط زندان، ازدواج کرده بودند، «نعمان» آنان را مخیّر کرد که: یا روابط خود را با پدران قطع کنند و در آن سرزمین با شوهران به سر ببرند و یا