فروغ ابدیت - سبحانی تبریزی، جعفر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فروغ ابدیت نویسنده : سبحانی تبریزی، جعفر جلد : 1 صفحه : 41

داشت. کعبه، در حقیقت بت‌خانه خدایان اعراب جاهلی بود و هر قبیله در آنجا بتی داشت و بالغ بر 360 بت به اشکال مختلف در این خانه بود. حتی نصاری هم آنجا بر روی ستون‌ها و دیوارها، صورت مریم و عیسی و تصویر فرشتگان و داستان ابراهیم را نقش کرده بودند. از جمله «لات»، «منات» و «عزّی» که قریش آن‌ها را دختران خدا می‌شمردند و مورد پرستش خاص آنان بود. «لات» مادر خدایان به شمار می‌آمد؛ معبدش نزدیک «طائف» قرار داشت و به صورت سنگ سفیدی بود که پرستش می‌شد. «منات» خدای سرنوشت و پروردگار مرگ و اجل بود که معبدش بین مکّه و مدینه بود.
«لات» و «عزّی» را ابو سفیان در روز احد، همراه خویش آورده بود و از آن‌ها استمداد می‌جست. گویند: یک تن از بنی امیه، به نام «أبو احیحه سعید بن عاص» در بستر مرگ می‌گریست. ابو جهل که به عیادتش آمده بود، گفت: این گریه برای چیست؟ آیا از مرگ می‌ترسی که از آن گریزی نیست؟ گفت: نه. لیکن، از آن می‌ترسم که بعد از من، مردم «عزّی» را نپرستند. ابو جهل گفت: «عزّی» را مردم برای تو نپرستیده‌اند، تا به سبب مرگ تو از پرستش آن دست بردارند. [1]
غیر از این‌ها، خدایان دیگری هم در میان اعراب پرستش می‌شدند. چنان که قریش، در داخل کعبه بتی داشت که «هبل» خوانده می‌شد. نه تنها هر قبیله دارای بت مخصوصی بود، بلکه هر خانواده‌ای علاوه بر بت قبیله، بت خانوادگی نیز داشت و هر یک از قبایل مختلف اشیای گوناگون را، از ستارگان گرفته تا ماه و آفتاب، سنگ، چوب، خاک، خرما و مجسمه‌های مختلف می‌پرستیدند که این بت‌ها در کعبه و سایر معابد، مورد توجه قریش و سایر اعراب بودند. برای بت‌ها مراسم طواف و قربانی به جای آورده می‌شد و هر قبیله، هر ساله شخصی را با تشریفاتی انتخاب می‌کرد و در پیشگاه آلهه و اصنام خود قربانی می‌کرد و پیکر خونینش را، در نزدیکی قربانگاه دفن می‌نمود.

[1]. کلبی، الاصنام، ص 23.

نام کتاب : فروغ ابدیت نویسنده : سبحانی تبریزی، جعفر جلد : 1 صفحه : 41

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست