زندگی «خدیجه» در تاریخ، ثبت است. خدیجه‌ای که هنوز اخلاق زیبا و کردارهای نیکوی محمد صلی اللّه علیه و آله و سلّم در برابر چشمانش مجسم است و خدای خود را عادل و دادگر می‌داند؛ چگونه سوء ظنّ عجیبی درباره خدای خود و پیامبر او پیدا نمود؟
«منصب نبوت» به شخصی عطا می‌شود که واجد ملکات عالی و اوصاف پسندیده باشد و شخص «پیامبر» تا واجد یک سلسله صفات برجسته و شرایط خاصی نباشد؛ هرگز این منصب و مقام به او داده نمی‌شود. در رأس این صفت‌ها عصمت و آرامش خاطر، اعتماد و توکل است و با داشتن چنین اوصافی هرگز تصورهای غلط گرد افکار او نمی‌گردد. دانشمندان گفته‌اند: سیر تکاملی پیامبران از دوران کودکی آغاز می‌گردد و پرده‌ها و حجاب‌ها از برابر دیدگان آن‌ها یکی پس از دیگری کنار می‌رود و احاطه علمی آنان به حد کامل می‌رسد و درباره آنچه می‌بینند و یا می‌شنوند، کوچک‌ترین تردیدی پیدا نمی‌کنند و کسی که حایز این مراتب گردد؛ هرگز گفته این و آن، در دل او شک و تردیدی به وجود نمی‌آورد.
آیات سوره «الضّحی» خصوصا جمله: ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلی؛ خدایت تو را ترک نگفته و دشمن نگرفته است، حکایت از آن دارد که کسی این جمله را به رسول گرامی گفته بود، اما گوینده چه کسی بوده و تا چه اندازه در روحش تأثیر کرده بود؟ از آن ساکت است.
بعضی از مفسران می‌گویند: گوینده آن برخی از مشرکان بوده‌اند و روی این