روح و روان پیامبر اکرم با نور وحی روشن گردید و پیوسته درباره وظیفه سنگین خود فکر و تأمل می‌کرد. به خصوص آن‌گاه که خدا او را چنین خطاب کرد:
یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ [2]؛ ای جامه به خود پیچیده برخیز و بیم بده و خدایت را بزرگ بشمار.
در اینجا تاریخ‌نگاران و به ویژه طبری که تاریخ او از افسانه‌های اسرائیلی و مسیحی پیراسته نیست؛ مسئله‌ای به نام «انقطاع وحی» را عنوان می‌کند و می‌گوید:
پیامبر گرامی، پس از دیدن آن فرشته و شنیدن نخستین آیات قرآن، در انتظار نزول پیام