این حوادث زاییده پندار است. اگر خیلی مؤدب باشند، میگویند که پیامبر اسلام از این معجزهها بینیاز است. بیشک آن حضرت از اینها بینیاز است، ولی بینیازی یک مطلب است و قضاوت در صحت و بطلان موضوع، مطلبی دیگر. اما آن مرد الهی که نظام طبیعت را مسخر و مقهور اراده آفریدگار جهان میداند و معتقد است که همه جهان از کوچکترین موجودات (اتم) گرفته تا بزرگترین آنها (کهکشان) با تدبیر و مراقبت او میگردند، پس از بررسی این حوادث و ثبوت اسناد و مدارک آنها به همه آنان از دریچه احترام مینگرد و اگر هم اطمینان پیدا نکند به طور قاطع آنها را رد نمیکند. نظیر این جریان در قرآن بسیار آمده است. خداوند درباره مریم (مادر عیسی) میفرماید: وقتی وضع حمل مریم فرا رسید، به درختی پناه برد و از [شدّت درد و تنهایی و وحشت از اتهام] از خدای تمنای مرگ کرد. در این موقع صدایی شنید: غمناک مباش، پروردگار تو چشمه آبی زیر پای تو قرار داده و درخت [خشکیده] خرما را تکان ده، خرمای تازه بر تو میریزد. [1] اگر چه میان مریم و حلیمه، از نظر مقام و ملکات فاضله، فاصله زیاد است، ولی اگر لیاقت و آراستگی خود مریم موجب این لطف الهی شده، اینجا هم ممکن است مقام و منزلتی که این نوزاد در درگاه خدا دارد، سبب شود که خدمت کار آن حضرت مشمول لطف الهی گردد. ما در قرآن، درباره مریم مطالب دیگری نیز میخوانیم. عصمت و تقوای او آن چنان مقام وی را بالا برده بود که هر موقع «زکریا» بر عبادتگاه مریم وارد میشد، نزد او غذای بهشتی مییافت. موقعی که از او استفسار میکرد که این روزی از کجاست؟ مریم در پاسخ میگفت: از جانب خدا است. [2] [1]. أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا وَ هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا «مریم (19) آیه 24- 25». [2]. آل عمران (3) آیه 32.