غسل و وضو، در کتابخانه مزبور موجود است. بخش تجارت و وصیت آن در سال 1255ق تالیف شده است.

3. رساله فی ادّعاء المریض الطلاق فی حال الصحه

در سال 1247ق به دستور سیّد حجه الاسلام نوشته شده و نسخه خطی آن با تقریظ ملا محمد تقی اردکانی در کتابخانه مزبور موجود است.[1]

آیه الله شیخ محمد حسین خوانساری

از فقهای بزرگ اصفهان و محققین در فقه و اصول.

وی در اصفهان نزد پدر بزرگوار و سیّد محمد باقر حجه الاسلام، و در کربلای معلّی نزد علامه نامدار شریف العلماء مازندرانی تحصیل کرده و به مقامات بلند علمی و عملی نایل گردید.

او از بزرگانی همچون شیخ علی در سال 1260ق، علامه محقق سیّد حسن مدرّس در سال 1263ق و سیّد حسن امام جمعه گلپایگان در سال 1263ق اجازه اجتهاد دریافت کرده است. در اجازه امام جمعه چنین آمده است:

"فممّن ینبغی أداء حقّه ببیان بعض فضائله وذکر شیء من مناقبه وإن لم یکن ذلک عشراً من أعشارها وسفراً من أسفارها: الفاضل العالم الکامل، ذو الفهم العلی الرشیق، صاحب التدقیق والتحقیق، المجتهد فی الاحکام الشرعیه بحیث یحرم علیه التقلید، المولی الرشید والاخ السدید، مولانا محمد حسین...

فإنّ الأخ السدید المذکور والمولی الرشید المزبور، مع ما هو علیه من مرتبه