تذکّر:

چنانچه علّامه زنوزی در کتاب ارزشمند و معتبر خود نگاشته، فاضل هندی در هند به تعلیم کودکان و زنان دربار اشتغال داشته است، ولی در منابع متأخر، از جمله کتاب "قصص العلماء" این مطلب را به اشتباه به دربار صفوی ربط داده و نوشته اند:

گویند که شاه سلطان حسین صفوی از ]علّامه [مجلسی کسی را خواست که عالم وغیر مکلف باشد ]تا [به حرم سرای پادشاهی در آید ونسوان را تعلیم مسائل نماید، و ]علّامه [مجلسی، فاضل هندی را که طفل بود فرستاد. او به تعلیم مسائل اهل حرم اشتغال نمود. پس روزی ناگاه چشم خود را گرفته و از حرم سرا بیرون آمد. از سبب آن سؤال کردند، گفت که در همان ساعت به حد بلوغ رسیدم و چشم های خود را گرفتم که زنان را نبینم و بیرون آمدم.[1]

مدّت اقامت فاضل در هند:

فاضل چندین سال در هندوستان اقامت و به تدریس اشتغال داشته است. چنان که از رساله "زبده العربیه" او معلوم می شود وی در آن دیار کتاب "مطوّل" تفتازانی را تدریس می کرده و در همان زمان به تلخیص و ترجمه اثر فوق پرداخته است.

متاسفانه نسخه خطی این رساله از پایان ناقص است و تاریخ تألیف آن مشخص نیست؛ اما از رساله "اجاله الفکر" فاضل که در سال 1078ق تالیف شده بر می آید که وی تا سال فوق که مصادف با شانزده سالگی او بوده در آن دیار سکونت داشته و به تألیف و مناظرات علمی اشتغال داشته است.

یکی از آثار کلامی فاضل کتاب "اثبات الواجب فی اثبات الواجب" است که در سال 1080ق در سن 18 سالگی فاضل تألیف و به شاه سلیمان صفوی تقدیم شده