داشته، در سال 1075 وفات یافته است. [1]

از اشعار اوست:

چشمی که افتد از گل رویت به روی گل *** پای برهنه ای است که بر خار می رود

علی قلی خان فرزند محمّد علی خان بن مهر علی خان بن الخاص میرزا (ملقّب به صفی قلی خان) بیگلر بیگی ایروان.

پدر و اجدادش از امرای معروف عهد صفوی، و مصدر خدمات و صاحب مناسب بوده، و نسب آنان به بنی عباس می رسد، و عمّ پدرش لطف علی خان معروف به اعتماد الدوله وزیر شاه سلطان حسین صفوی بوده، و در موقع محاصره اصفهان از شغل خود معزول گردید.

(کوچه اعتماد الدوله در محله بید آباد منسوب به اوست).

علی قلی خان در 1124 متولد گردید، و در اوایل جوانی پس از فتنه افغان به هندوستان مهاجرت نموده، به خدمت سلاطین و امرای آنجا وارد شده، و معزّز و محترم می زیسته، و به ظفر خان ملقّب گردید، و